کوتاهی کنی چوبش رو میخوری.
«لایترک النّاس شیئا من أمر دینهم لاستصلاح دنیاهم إلّا فتح اللَّه علیهم ماهوأضرّمنه»(1)
«مردم هیچ چیز از امور دین خود را برای اصلاح کار دنیا وا ننهند جز این که خداوند آنها را بوضع زیانبارتری دچار میسازد»
دوباره یک حدیث ودوباره یک قانون ودوباره یک نکته درباره فلسفه بعضی از ضرر وزیان های که در کارها متوجه ما میشود.
البته نمیشود گفت که هر ضرری که در کار ما پیش میاید وهر زیانی که میکنیم دلیلش کم توجهی وعقب انداختن وظایف دینیمان است.
ولی میشود گفت که هر کوتاهی در انجام وظایف دینی به خاطر هوا وهوس ورسیدن به خواسته ها وسودهای دنیوی انجام بدهیم ووظایف دینی خود را عقب بیاندازیم، طبق حدیث شریف خداوند زیان وضرری در جلوی پای ما خواهد گذاشت که نه تنها آن سودی که کردیم را از بین خواهد برد بلکه از سرمایه اصلیمان هم کم خواهد شد و بیشتر از آن سودی که کردیم ضرر خواهیم کرد.
بهترین نمونه آن میتواند بازاری هایی باشند که بدون توجه به وقت نماز وبرای فروش بیشتر محصولات خود نمازهای خود را نمیخوانند وقضا میکنند ویا در پاساژهای بزرگ وچندین طبقه حاضر نیستند یک نمازخانه داشته باشند ویا برای نماز مغازه را تعطیل کنند.
پاورقی
1-منهاج البراعة فی شرح نهج البلاغة (خوئی)، ج21، ص 161
2-سبک شمردن نماز و آثار آن
