داشتن نیّت خیر لازم است ولی کافی نیست.

---

امیرالمؤمنین علی_{(علیه السلام)}
«مَنْ‏ وَعَظَ أَخَاهُ‏ سِرّاً فَقَدْ زَانَهُ وَ مَنْ وَعَظَهُ عَلَانِیَةً فَقَدْ شَانَهُ»₍₁₎
«هر کس برادرش را پنهانی اندرز دهد او را آراسته وهر کس او را آشکارا اندرز دهد خوارش کرده»
مسلم است که داشتن یک اخلاق خوب ورعایت هر چه بیشتر آداب ورفتار اجتماعی مخصوصاً مسائل اخلاقی چقدر میتواند روی شخصیت وروابط اجتماعی یکنفر مؤثر باشد.
یک دوست خوب ودلسوز نیز میتواند بهترین همراه وبهترین مشاور برای بدست آوردن و تحصیل یک شخصیت خوب اخلاقی واجتماعی برای انسان باشد.
ولی رعایت این نکته برای هر دوستی لازم است که محافل عمومی وجمع های چند نفره جای مناسبی برای بیان اخلاق ها ورفتارهای نا مناسب دوستانمان نیست، چرا که ممکن است ذهنیت جمع نسبت به دوستمان خراب شود وشخصیت او در جمع تحت شعاع قرار بگیرد.
ولی در مقابل بیان ایرادها و نکته هایی که به نظرمان میرسد برای اصلاح و بالا رفتن شخصیت اجتماعی دوستمان مناسب باشد در پنهانی ودر جمع دو نفره خودمان با زبانی نرم و با محبّت، خیلی میتواند به دوستمان کمک کند؛ چرا که کمترین فایده اینچنین اندرزی، خراب نشدن شخصیت اجتماعی دوستمان در محافل عمومی و ذهنیت مردم است.

---

پاورقی
1-تحف العقول، النص، ص 489