بعضی وقتها باید کوتاه آمد

---

زندگی یک حرکت است

زندگی مشترک یک حرکت هماهنگ است، یعنی زن و مرد باید در این حرکت با تدبیر و هماهنگی حرکت کنند تا برای نیل به مقصود و حرکتی شیرین و دلپذیر کمترین هزینه را پرداخت کنند.

اختلاف و دعوا بین زوجین یکی از پیش آمد های طبیعی زندگی مشترک یا بهتر بگوییم هر زندگی جمعی است زیرا انسان‌ها نگاه و سلایق مختلفی دارند و بر اثر همین تفاوت های درونی در عملکرد هم مختلف می شوند.

با شروع یک اختلاف هر یک از طرفین  به طور طبیعی سعی می کند دلایلی اقامه کند تا خودش را غالب و طرف مقابل را مغلوب کند، این کار اولین راه برای پایان دادن به یک اختلاف است.

البته این روش در جایی کاربرد دارد که دو نکته لحاظ شود:

اول: یکی از زوجین می تواند حق را اثبات کند یعنی واقعا بر مشکل آگاه است و تجزیه و تحلیل درستی پیرامون آن دارد

دوم: هردو از لحاظ روانی این قدرت را دارند که این سخن را قبول کنند و از موضع خود کوتاه بیایند.

---

اما گاهی این گونه نیست یعنی یکی از دو طرف بر سخن خود پافشاری می کند و طرف مقابل هرچه دلیل می آورد نمی تواند موضع او را تغییر دهد در این شرایط جدال و فضای سنگینی ایجاد شده که آثار آن در فرموده امام هادی علیه السلام اینگونه است:

«جدال می تواند دوستی های قدیمی را نابود و پیوندهای محکم را از هم بگسلاند»۱. 

کوتاه آمدن بهترین راه است

پس بهترین راه کوتاه آمدن است، زیرا ادامه مسیر با اتنخاب راه جدال، ماشین زندگی را به دره های هولناک قهر و جدایی نزدیک می کند، در مقابل با کوتاه آمدن  اگرچه یک حق پایمال می شود ولی حفظ کیان خانواده حق بزرگتری است که برای حفظ آن لازم است از بعضی حقوق کوچکتر چشم پوشی کرد.

نباید خطوط قرمز را نادیده گرفت

البته در کوتاه آمدن باید خطوط قرمز را نیز در نظر داشت زیرا نادیده گرفتن برخی حقوق به معنای از دست دادن مصلحت های بزرگ است. مثلا اگر مردی با حجاب زنش مشکل دارد، زن نمی تواند از حق حجاب خود کوتاه بیاید زیرا حجاب یک خط قرمز است و عبور از آن مساوی با دست برداشتن از حکم مسلم اسلام است. لذا در این موارد باید از مشاوره یا راهکار های دیگری کمک گرفت. 

---

پاورقی

 1- أعلام الدین،31