باید اعتراف کنم که شاید سخت ترین کار در تربیت فرزند هنگامی است که تشخیص بدهیم محیط زندگی راباید تغییر دهیم.
واقعیت این است که اگر ما در کنترل دوستی ها ومعاشرت فرزندمان نتوانیم موفق عمل کنیم ویا آنکه وضع فرهنگی محیط زندگیمان به گونه ای باشد که خواسته یا ناخواسته فرزند نوجوان ما را در خودش غرق خواهد کرد، در این هنگام شاید بهترین کار این است که به فکر پیدا کردن منزل جدیدی در محله خوبی باشیم.
البته برخی اثر تربیتی محیط را صد در صد و غیر قابل گریز میدانند₍₁₎ولی این اعتقاد با اراده وآزادی انسان منافات دارد؛ چه بسیار افراد موفق و مومنی که هوشیار شدند و از بین همین محله های فاسد رشد خود را شروع کردند.
در هر صورت اعتماد کردن به اراده وتوانایی فرزندمان خالی از لطف نیست هر چند که نتیجه ندادن این اعتماد و عدم موفقیت در تربیت فرزندمان نیز خالی از حسرت نیست.

پاورقی
1-گلبرگ زندگی،دکتر مهدی نیکخو،ص51