مسیر بهشت با قبول ولایت اهل بیت پیامبر اسلام(صلی‌الله‌علیه‌و‌اله) شروع می‌شود و با انجام واجبات و ترک محرمات الهی طی می‌شود. هر کار خیر و خدمتی که در طی این مسیر انجام می‌دهیم، نعمتی زاینده و عنایتی فزاینده در پیش دارد.

رسول اکرم(صلی‌الله‌علیه‌و‌اله)
«مَنْ نَسِیَ الصَّلاةَ عَلَیَّ اخْطَأَ طَریقَ الْجَنَّةِ»
«کسی که صلوات بر من را از یاد ببرد، راه بهشت را خطا رفته است«
بحار الأنوار: 53/91، باب 29

کار خیر از بخشش مال تا گذشتن از جان تا دست‌گیری از نیازمندان و کمک به از کار افتادگان و حتّی سرپرستی از یتیمان و بی‌خانمانان همه و همه در عرصه قیامت برای کسانی که با عقیده سالم دست به این کارها زده‌اند اجر و ثواب به همراه دارد، امّا جدای از این امور و در کنار این امور و حتّی به عبارت دقیق‌تر در خود این امور نحوه ارتباط و ارادات شما به پیامبر اسلام محمّد مصطفی(صلی‌الله‌علیه‌و‌اله) حرارتی است که اگر در قلب انسان شکل گرفته باشد و به زبانش جاری شده باشد، به تنهایی سنگین‌تر و چشم‌گیرتر از سایر اعمال در قیامت به جلوه در خواهد آمد.

امام صادق(علیه‌السلام)
«اَثْقَلُ ما یُوضَعُ فِی الْمیزانِ یَوْمَ الْقِیامَةِ الصَّلاةُ عَلی مُحَمَّدٍ وَ عَلی اهْلِ بَیْتِهِ»
«سنگین‌ترین چیزی که در قیامت در ترازو قرار می‌گیرد صلوات بر محمد و آل محمد است.»

وسائل الشیعة: 197/7، باب 35

امام هادی(علیه‌السلام)
انّما اتَّخَذَ اللهُ إبراهیمَ خلیلاً لِکَثْرَةِ صَلاتِهِ علی محمّدٍ وأهلِ بیتهِ صلواتُ اللهِ عَلَیهم.
خدای متعال حضرت ابراهیم (عَلَی نَبِینا وآلهِ وعلیه السلامُ) را دوست و خلیل خود انتخاب کرد، به خاطر آنکه ایشان بر محمد و اهل بیت گرامیش علیهم السلام بسیار صلوات میفرستاد
علل الشرائع، جلد ۱، صفحه ۳۴