خداوند برای شهدای کربلا و اصحاب اباعبداللّه‌الحسین_{(علیه‌السلام)} مثل امام و مقتدایشان شرایطی حاصل کرد که بتوانند تمام ایمان، عشق و صداقت باطنی خود را در پیروی و تبعیت از رهبرشان به ظهور برسانند و همین امر باعث شد که مقام شهدای کربلا و اصحاب حضرت در بین اصحاب و پیروان سایر ائمه اطهار_{(علیهم‌السلام)} ممتاز، چشم‌گیر و کم‌نظیر معرفی شود، چرا که برای کمتر کسی این امکان پیدا می‌شود که بتواند تمام عشق و علاقه باطنی خود به امامش را در این دنیا به ظهور برساند و به مردم جهان نشان دهد.

 مسیر تعالی انسان حد یقف نداشته و مقصدی لایتناهی است ، فرمودند :

﴿أَنَّ إِلى رَبِّکَ اَلْمُنْتَهى﴾ [1]    قطعا منتهی و غایت همه امور به سوی پروردگارت منتهی می‌گردد؟!

﴿إِنَّ إِلى رَبِّکَ اَلرُّجْعى﴾ [2]    به یقین بازگشت (همه) به سوی پروردگار تو است!

انتهاء و نهایت رجوع انسان به سوی خداست و  از آنجا که خدای متعال

شهادت یعنی کشته شدن در راه خدا ،و کشته شدن در راه خدا فقط به ریخته شدن خون از رگ های انسان نیست . اگر هنگامی که در دو راهی هواهای نفسانی  و اراده خدا قرار گرفتیم به عشق وصال جمال دلربای الهی هوای نفس خود را زیر پا گذاشته و با تبعیت از دستورات الهی آن را کشتیم در این هنگام ما نیز شهید خواهیم بود.

می‏گویند که جوانی عاشق دوشیزه‏ای شده بود، پدر و مادر دختر مانع ازدواج شدند. جوان بسیار کوشید. خرج‏ها و خواهش‏ها کرد و زحمت‏ها کشید تا سرانجام دختر در حباله او درآمد. مدّت‏ها با هم زندگی کردند، کانون خانوادگی گرم و باطراوت بود، امّا رفته‏ رفته لهیب عشق فرو نشست