گریه‌هایی که قطره قطره آن بوی خدا می‌دهد و تمنّای توبه و بازگشت به سوی او دارد مثل بارانی که هوای آلوده وکثیف شهر را پاک می‌کند بر دل انسان خواهد بارید و شروعی برای غبارروبی و صفای دل‌های کهنه و تاریک خواهد شد.
بعد از گذر از سردی و سوز زمستان به بهار طبیعت و طراوت بهار می‌رسیم.
تغییر و تحول فصل‌ها نشانه و درسی برای تغییر و تحوّل انسان‌هاست.
تا از بدی‌ها گذر نکنیم و از اخلاق زشتمان جدا نشویم به بهار بندگی و طراوت با خدا بودن نخواهیم رسید.
عید نوروز و شروع بهار وقتی برای ما عید خواهد بود که با دور انداختن لباس غفلت لباس بندگی به تن کنیم.
خودمان را با پوشیدن لباس‌هایی نو و تازه در حالی که دل و ذهنمان هنوز پر از تاریکی و کهنگی است فریب ندهیم.
