گریه کردن و عزاداری برای مظلومیّت  اباعبداللّه الحسین _{(علیهم‌اسلام)} و مصائب عاشوراء بدون شک ارزشمند و مورد عنایت است، امّا خوش به سعادت کسانی که از پای درس این عالم به پای درس عالمی دیگر در رفت و آمدند تا بفهمند که چرا کربلا کربلا شد و چرا اباعبداللّه الحسین_{(علیهم‌اسلام)} ماندگار شد و چرا تفکّر و عقیده حسین_{(علیه‌السلام)} الگوی هر رهبر آزادی‌خواه و مبارزی در طول تمام تاریخ شد.

خداوند برای شهدای کربلا و اصحاب اباعبداللّه‌الحسین_{(علیه‌السلام)} مثل امام و مقتدایشان شرایطی حاصل کرد که بتوانند تمام ایمان، عشق و صداقت باطنی خود را در پیروی و تبعیت از رهبرشان به ظهور برسانند و همین امر باعث شد که مقام شهدای کربلا و اصحاب حضرت در بین اصحاب و پیروان سایر ائمه اطهار_{(علیهم‌السلام)} ممتاز، چشم‌گیر و کم‌نظیر معرفی شود، چرا که برای کمتر کسی این امکان پیدا می‌شود که بتواند تمام عشق و علاقه باطنی خود به امامش را در این دنیا به ظهور برساند و به مردم جهان نشان دهد.

همه ما دوست داریم که زود به خواسته هایمان برسیم ، به حاجت هایمان برسیم بخصوص در مسایل معنوی و مربوط به خودسازی. این روحیه عجول بودن که در انسان وجود دارد غیر قابل انکار است.
«خُلِقَ الْإِنْسانُ مِنْ عَجَل»(1)
آدمی در خلقت و طبیعت بسیار شتابکار است(2)