یکی از نگرانی های والدین هنگامی است که فرزندشان وارد هفت سالگی شده وحالا وقت مدرسه رفتنش است.
به این نکته توجه داشته باشید که ورود به مدرسه

والدینی که زیاد از تنها ماندن ویا تنها رفتن کودکشان به صورت غیر منطقی میترسند وزیاد نگران میشوند، در واقع با این کار "ناخودآگاه این ترس را به فرزندشان هم منتقل میکنند"₍₁₎
طولانی شدن

یکی از مواردی که والدین در تربیت فرزندشان باید مراعات کنند این است که هر سنّی اقتضای خاص خودش را دارد و تربیت به این معنی نیست که ما در همان سنّ به مقابله

بعضی از والدین مخصوصاً مادرها به خاطر احساس محبّتی که به فرزندشان دارند زیاد به او کار نمیدهند وزیاد از اوبرای انجام کارها کمک نمیگیرند، و میگویند که "شاید اذیت بشود،

یکی از مشکلاتی که بعضاً در امر تربیت فرزند، والدین با آن روبرو میشوند، مشکل کم رویی ویا خجالتی بودن فرزندشان است.
خجالتی بودن یا کم رویی میتواند

در دنیای امروز ودر این بُهبوهه شلوغی ها وانواع واقسام رسانه های دیجیتالی و اینترنتی بدون شک هیچ کس نمیتواند ادعا کند که ما بدون اینکه کتابی بخوانیم و احتیاجی به کلاس

خوشتان بیایید یا خوشتان نیاید بچه یعنی بازی، شلوغی، ورجه وُرجه کردن، بالا وپایین پریدن و....
بعضی از والدین انتظار دارند که کودک مثل

بعضیها ایراد میگیرند که نباید زیاد روی تربیت فرزند حساس شد و وقت گذاشت، مگر ما خودمان چطوری بزرگ شدیم؟! پدر ومادر ما اصلاً از این حرفها خبر نداشتند.

خودنمایی کودکان وشیرینی این کار برای والدین واطرافیان کودک دیگر مسأله ای نیست که نیاز به اثبات داشته باشد، چرا که هر پدرو مادری بدون شک،

یکی از مسائلی که در تربیت فرزند مطرح میشود، نوع عملکرد والدین در مسائل مختلفی است که به فرزندشان مربوط میشود.
مثلاً فرزندشان در کوچه با دوستانش دعوا کرده وحالا

ورود به مدرسه و تجربه محیطی جدید ونشستن روبروی آدم های بزرگی که هم  اندازه پدر ومادر بچه هستند، بدون شک تجربه جدیدی همراه با غریبی را برای فرزندمان فراهم خواهد آورد.

یکی از عواملی که به نوجوان شخصیت میدهد مشورت کردن با آنها در امور خانواده است.₍₁₎
یواش یواش وقتی فرزندمان وارد هفت سال سوم

والدین باید دقت کنند که فرزندشان تنها در اوائل، تمایل به انجام بازی های انفرادی دارد ونباید این روحیه در او پایدار بماند.

امان از دست والدینی که تنها به فکر خرید کردن واسباب بازی خریدن برای فرزندشان هستند وخیال میکنند که اسباب بازی هر چه قدر شیک تر وخوشگلتر باشه

امان از پدر ومادرانی که اتاق بچشون رو پر کردن از وسایل بازی لوکس وقیمتی که تنها فایده این وسایل بازی شده فخر فروشی فرزندشون به هم سن وسالهای خودش.

چی بگم از نقش و قدرت بازی خوب در تربیت فرزندان؟!

چطور میشه اون دقت وحضور ذهنی که بچه ها هنگام بازی کردن و نقشه کشیدن برای تقسیم شخصیت های بازی از

خیلی از والدین از اینکه فرزند  نوجوانشان زیاد از آنها حرف شنوی ندارد ناراحت هستند و برای تغییر این حالت فرزندشان راچه نصیحتها وچه سرزنشهایی که نمیکنند.
یکی از راه حل هایی

معمولاً اینگونه رسم شده که کوچکترها اول باید به بزرگترها احترام بگذارند وسلام بدهند و بچه ها نیزباید به چنین وضعی عادت کنند₍₁₎
البته این رسم کار نامطلوبی

خوشت بیاید یا نیاید فرزندت به سنی خواهد رسید که برای پیدا کردن معنی اسمش سراغ کتاب های لغت خواهد رفت.
خوشت بیاید یا نیاید زمانی خواهد رسید که

بعضی وقتها والدین از روی بی حوصلگی ویا متاسفانه از روی نا آگاهی وسایل مربوط به فرزندشان را که بسیار مورد علاقه او است رادست کم گرفته₍₁₎و زیر پا میگذارند یا شوت میکنند به طوری که

یکی از دغده هایی که والدین هنگام هدیه خریدن برای فرزندانشان با آن مواجه میشوند این است که چی بخرم یا چی نخرم؛ دراین گیرودار چی بخرم یا چی نخرم

بعضی از پدرو مادرها هستند که فکر میکنند همین که اگر فرزندشان هرچه خواست برای او فراهم کنند، همین کار بهترین روش برای شاد کردن وشاد نگه داشتن فرزندشان است.

ما به عنوان یک همسایه، یک رهگذر، یک فروشنده، یک دوست ویا یک همنشین₍₁₎ باید به این نکته توجه داشته باشیم که برخورد ومنش ما حتماً روی کودکان ونوجوانانی که ممکن است در طی روز

باید اعتراف کنم که شاید سخت ترین کار در تربیت فرزند هنگامی است که تشخیص بدهیم محیط زندگی راباید تغییر دهیم.
واقعیت این است که اگر ما در کنترل دوستی ها ومعاشرت فرزندمان نتوانیم

واقعیت این است که تمام پدر ومادرها دوست دارند فرزندشان را جز مؤدب ترین وموفقترین افراد جامعه ببینند، حق هم دارند؛ چه کسی است که دوست نداشته باشد فرزند سالم وموفقی داشته باشد؟!

یکی از کارهای مهمی که والدین وظیفه دارند در مورد تربیت فرزندشان انجام دهند، ایجاد روحیه امیدواری در او است.

متأسفانه بعضی از والدین برای اینکه فرزندشان را به انجام تکالیف و وظایفش ترغیب کنند آنقدر بد موقع وبی موقع به فرزندشان میگویند که "درس بخون، برو بشین مشقاتو بنویس،

بعضی از والدین خیلی روی پند واندرز برای تربیت فرزند نوجوانشان حساب میکنند واز هر موقعیتی برای بیان تجربیات و داستانهای زندگی خود برای فرزندشان استفاده میکنند.

یکی از اموری که خیلی در ایجاد روحیه و انگیزه برای به کار افتادن فرزند نوجوانمان مؤثر است تعیین ودادن جایزه است، در قبال نظم و انظباط وهمتی که فرزندمان در انجام کارهایش باید داشته باشد

یکی از اصلی ترین روش هایی که میشود برای فرزند نوجوانمان راههای رسیدن به قلّه های موفقیت وپیشرفت را ترسیم کرد تعریف کردن داستانهایی از شخصیت های موفق و نمونه است .

یکی از نگرانیهای والدین که برای کودکشان ایجاد میشود وقتی است که فرزندشان شروع به مکیدن انگشت شصتش میکند که شاید تصور کنند این یک عادت زشت است وباید هر چه سریعتر ترک شود.

بعضی از والدین برای اینکه بتوانند کودک خود را به آرام نشستن وساکت ماندن وادار کنند  کودک را از اشیاء و موجودات خیالی میترسانند و این روش را در خیلی از موارد تفریحی برای خود

یکی از نکاتی که باید در تربیت فرزندمان مراعات کنیم این است که در سنین زیر هفت سال محدودیت برای او ایجاد نکنیم وبگذاریم کودک به وسایل مختلف دست بزند ولمس کند

برای رسیدن فرزند نوجوانمان به قله های موفقیت و پیشرفت باید او را در نوجوانی دریابیم و به او در بدست آوردن روحیه ای منظم و کوشا کمک کنیم.

طی چند مطلب گذشته که در مورد تربیت فرزند و لزوم کنترل محبت برای جلوگیری از لوس شدن فرزندمان در هفت سال دوم زندگیش داشتیم، بعضی از دوستان ایرادی گرفتند که

محبت زیاد وافراطی در هفت سال دوم زندگی یکی از مهمتری علت های لوس شدن وناز پرورده شدن است
کودکی که بیش از حد مورد نوازش و محبّت قرار گیرد

یکی دیگر از آفت هایی که در ادامه دادن محبت زیاد به فرزندمان در هفت سال دوم زندگی او بوجود خواهد آمد، پیدا شدن روحیه خودپسندی واز خود راضی بودن افراطی است.

یکی دیگر از مشکلاتی که محصول محبت زیاد به فرزند در هفت سال دوم زندگی او است، لوس شدن وناز پرورده شدن فرزندمان است.
نازپرورده‏ها غالباً از نظر روحی، ضعیف،

فرزندمان بعد از گذشت هفت سال اول زندگی دیگر باید با واقعیت های جامعه آشنا شود و دیگر نمیشود مثل هفت سال اول زندگی دایماًدر دایره مهر ومحبت پدر مادرش باشد، چرا که وقتی کودک احساس کرد که عزیز و دردانه

بعد از گذشت هفت سال از زندگی فرزندمان وهنگامی که کودکمان وارد هفت سال دوم عمرش شد، وقت آن رسیده که از محبت ونوازشی که در هفت سال اول زندگی اش