محبت اهل بیت(ع) تا زمانی که در قلب انسان آنقدر قوی نشود و رشد نکند که به مودّت تبدیل شود و بتواند مانع انسان از انجام محرمات و گناهان کبیره و محرک انسان به انجام واجبات و وظایف دینی شود، برای انسان فایدهای نخواهد داشت و عاقبت به خیرش نخواهد کرد.
«قُل لَّا اَسْاَلُکُمْ عَلَیْهِ اَجْرًا اِلَّا الْمَوَدَّةَ فِی الْقُرْبَی»
ای پیامبر! بگو در ازای آن [رسالت] پاداشی از شما نمیخواهم، مگر مودّت درباره خویشاوندان.
سوره مبارکه شوری آیه ۲۳
همانگونه که بـــــندگی و عـــبادت شـــــیطان در مقابل پروردگار به دلیل عدم تواضع و سجده او در برابر حضرت آدم (ع) به باد رفت، تـــواضع انسان در برابر پروردگار هم تا زمانی که قلب انسان در برابر اولــــیـاءالله و اهـل ولایت مـــتواضع نشود، مـــعنی پیدا نمیکند و توهّم است.
به عبارت ســادهتر تـــواضع و احــترام قلبی در مقابل اولیاءالله همان تـــواضع در مقابل پروردگار و قرار گرفتن در مسیر ولایت است که انسان را رفعت مــقام مـیدهد.
امام صادق(ع)
لَا أَقَامَ اللَّهُ عِیسَی ابْنَ مَرْیَمَ آیَةً لِلْعَالَمِینَ إِلَّا بِالْخُضُوعِ لِعَلِیٍّ(ع)
خداوند عیسی را نشانهی قدرت خود برای جهانیان قرار نداد مگر با تواضع و فروتنی در برابر امیرالمومنین علی (ع)
بحار الانوار علامه مجلسی(ره)، ج26، ص294، ح56
به قلم استاد حکیـمی
بیان تأکید و تهدید و در نهایت حمایت از پیامبر اکرم(صلیاللّهعلیهواله) توسط پروردگار متعال در آیه 67 سوره مبارکه مائده حاکی و کافی است برای اثبات اتفاق و انتخابی که در روز عید غدیر برای جانشینی رسول اکرم(صلیاللّهعلیهواله) توسط پروردگار رقم خورد و پیامبر(صلیاللّهعلیهواله) طبق دستور پروردگار با دستان خودش دستان امامالمتقین و امیرالمؤمنین علی(علیهالسلام) را بالا برد و به هر عرب و عجمی که در صحنه حاضر بود او را معرفی کرد.
«یا أَیُّهَا الرَّسُولُ بَلِّغْ ما أُنْزِلَ إِلَیْکَ مِنْ رَبِّکَ وَ إِنْ لَمْ تَفْعَلْ فَما بَلَّغْتَ رِسالَتَهُ وَ اللَّهُ یَعْصِمُکَ مِنَ النَّاسِ إِنَّ اللَّهَ لا یَهْدِی الْقَوْمَ الْکافِرین»(1)
«ای فرستاده ما آنچه را از ناحیه پروردگار به تو نازل شده برسان و اگر نکنی (نرسانی) اصلا پیغام پروردگار را نرساندی» و خدا تو را از (شر) مردم نگه میدارد زیرا خدا کافران را هدایت نمیفرماید (به مقاصدشان نمیرساند»
سوره مبارکه مائده 67
مسیر بهشت با قبول ولایت اهل بیت پیامبر اسلام(صلیاللهعلیهواله) شروع میشود و با انجام واجبات و ترک محرمات الهی طی میشود. هر کار خیر و خدمتی که در طی این مسیر انجام میدهیم، نعمتی زاینده و عنایتی فزاینده در پیش دارد.
رسول اکرم(صلیاللهعلیهواله)
«مَنْ نَسِیَ الصَّلاةَ عَلَیَّ اخْطَأَ طَریقَ الْجَنَّةِ»
«کسی که صلوات بر من را از یاد ببرد، راه بهشت را خطا رفته است«
بحار الأنوار: 53/91، باب 29
کار خیر از بخشش مال تا گذشتن از جان تا دستگیری از نیازمندان و کمک به از کار افتادگان و حتّی سرپرستی از یتیمان و بیخانمانان همه و همه در عرصه قیامت برای کسانی که با عقیده سالم دست به این کارها زدهاند اجر و ثواب به همراه دارد، امّا جدای از این امور و در کنار این امور و حتّی به عبارت دقیقتر در خود این امور نحوه ارتباط و ارادات شما به پیامبر اسلام محمّد مصطفی(صلیاللهعلیهواله) حرارتی است که اگر در قلب انسان شکل گرفته باشد و به زبانش جاری شده باشد، به تنهایی سنگینتر و چشمگیرتر از سایر اعمال در قیامت به جلوه در خواهد آمد.
امام صادق(علیهالسلام)
«اَثْقَلُ ما یُوضَعُ فِی الْمیزانِ یَوْمَ الْقِیامَةِ الصَّلاةُ عَلی مُحَمَّدٍ وَ عَلی اهْلِ بَیْتِهِ»
«سنگینترین چیزی که در قیامت در ترازو قرار میگیرد صلوات بر محمد و آل محمد است.»
وسائل الشیعة: 197/7، باب 35
امام هادی(علیهالسلام)
انّما اتَّخَذَ اللهُ إبراهیمَ خلیلاً لِکَثْرَةِ صَلاتِهِ علی محمّدٍ وأهلِ بیتهِ صلواتُ اللهِ عَلَیهم.
خدای متعال حضرت ابراهیم (عَلَی نَبِینا وآلهِ وعلیه السلامُ) را دوست و خلیل خود انتخاب کرد، به خاطر آنکه ایشان بر محمد و اهل بیت گرامیش علیهم السلام بسیار صلوات میفرستاد
علل الشرائع، جلد ۱، صفحه ۳۴
وَ هُوَ الشَّهْرُ الَّذى فَرَضْتَ صِیامَهُ عَلَىَّ وَ هُوَ شَهْرُ رَمَضانَ
و این ماه، ماهى است که او روزه گرفتن را بر من واجب کرده و این ماه، ماه رمضان است.(۱)
ماه رمضان آمد، نور دل و جان آمد
نور دل و جان آمد، ماه رمضان آمد(۲)
عازم سفریم،سفری رو به بهشت،سفری که از آن جز سود و منفعت نصیبمان نمیشود؛
میزبانمان سرشار از عشق و مهربانی است،
میزبانمان سفره ی کرامتش را گسترانیده است...
ما میهمان این ضیافت الهی هستیم،چه ضیافتی!!خداوند میزبان بندگانش شده،یک ماه سر سفرهی خدا روزی میخوریم .
الهی شکر که باری دیگر لایق حضور در این میهمانی شدهایم...
این فرصت را مغتنم شماریم، تا میتوانیم از لحظه لحظهی این ماه بهره بریم، خداوند طعام عشق و محبت را برایمان فراهم آورده.
ماه رمضان ،ماه بندگی است،روز و شبش،ثانیه ثانیه اش با فضیلتترین و با برکتترین ساعات است،ماهی است که گناهان بخشیده میشود و خداوند رحمتش را نصیب بندگان میکند.
خدایا در این ماه بهترین ها را نصیب دلهایمان کن...
۱) فرازی ازدعای قبل از نمازهاى فریضه
۲)دیوان اشعار علامه حسن زاده آملی
إِلٰهِى لَمْ یَکُنْ لِى حَوْلٌ فَأَنْتَقِلَ بِهِ عَنْ مَعْصِیَتِکَ إِلّا فِى وَقْتٍ أَیْقَظْتَنِى لَِمحَبَّتِکَ،
معبودم برایم نیرویی نیست که خود را بهوسیله آن از عرصه نافرمانیات بیرون برم، مگر آنگاه که به محبّتت بیدارم سازی .(۱)
الهی در بسته نیست ما دست و پا بسته ایم.(۲)
خیلی کوله بارم سنگین شده است و زمین گیر شده ام و راهی به سوی آستانت ندارم.
رسیده ام به ته دنیا،آنجا که آغوش هیچ کس به رویم باز نیست.
اینجا دوست داشتنت را داد میزنم؛ خـــــدا
جهنم من همین جاست، همین جایی که توان به تو رسیدن را ندارم.
نگاهت اگر نباشد،سبز هم که باشم،پژمرده ام.
تکرار نام شما،کام مرا شیرین میکند و شیرین ترین رویاهایم به نام نامی تو کلید می خورد.
تو تنها حقیقت وجودی هستی که به حول و قوه تو میتوانم هر بی راهه ای را به راه تبدیل کنم.
۱) فرازی از مناجات شعبانیه
۲)الهی نامه علامه حسن زاده آملی
در مسیر راه کوفه و شام ، اسیران آل محمد (ص) به منزلگاهی رسیدند که نام آن (قصر عجوز)بود ، منظور از عجوزه زنی به نام (ام الحجام )بود.این زن که سرشتی ناپاک داشت و از دشمنان کوردل بود ، گستاخی و بی شرمی را به جایی رسانید که کنار سر مقدس امام حسین(ع) آمد و بر سنگی چهره سری را کشید و آن را خراشید به طوری که از آن سر مقدس خون ریخت
زینب (س) با دیدن این صحنه دلخراش پرسید : این زن چه نام دارد؟
گفتند : نام او (ام الحجام)است.
حضرت زینب (س)با آه و ناله جانسوز آن زن پلید چنین نفرین کرد :
(اللهم خرب علیها قصرها ، واحرقها بنار الدنیا قبل نار الاخره)؛ خدایا ، خانه این زن را ویران فرما ، و او را با آتش دنیا قبل از آتش آخرت ، بسوزان)
روایت کننده می گوید:
سوگند به خدا هنوز دعای زینب(س) به آخر نرسیده بود که دیدم قصر ویران شده و آتشی در آن قصر ویران شده روی آورد و همه آنچه را در آنجا بود با آن زن سوزانید و به خاکستر تبدیل کرد و سپس باد تندی وزید و همه آن خاکسترها را پراکنده ساخت و دیگر نشانه و اثری از آن قصر باقی نماند
طی چند هفته گذشته و با شروع ویروس کرونا که باعث شد مسئولین تصمیمهای سختی مثل تعطیلی نمازهای جمعه و حرمهای زیارتی را بگیرند همه ما ناراحت شدیم ولی نه از اینکه تصمیم اشتباهی گرفتند و حرمها را نباید میبستند و چرا بستند، بلکه از بیتوفیقی خودمان که گرفتار اینچنین وضعیتی شدیم و به ناچار باید برای حفظ سلامتی جسمی جامعه و جلوگیری از قدرت گرفتن چرخه انتقال ویروس تصمیم به تعطیلی این اماکن مقدسه بگیریم.
امّا ناراحت کنندهتر و تأمل برانگیزتر از این وضعیت عملکرد عدّهای در جهت مقابله با این تصمیمات و گشودن در حرمها مخصوصاً در حرم حضرت معصومه(علیهمالسلام)بود.
نوع تفکّر و بینشی که باعث میشود کسی با بستن درب حرم ایمان و اعتقادش را از دست رفته ببیند و برای زنده نگه داشتن آن خودش را به جلوی حرم برساند و اقدام به شکستن درب حرم کند برمیگردد به آن روحانی و مرجعی که بدون توجّه به معارف عالی، عمیق و دقیقی که در سیره و مکتب اهل بیت(علیهمالسلام) در جریان است، دین را در چند آجر و آهن دور قبر معصومین(علیهمالسلام)خلاصه کرده است و از متأثران خود بدون این اماکن و تشکیلات ساختمانی دور قبر معصومین(علیهمالسلام) افرادی پوچ و بیهویّت ساخته است.
آنچه مؤمنین را به کمال میرساند تسلیم و ارادت قلبی آنان به طریقت و خط مشی ائمه اطهار(علیهمالسلام) است و اگر در زمانی نماز جماعت، زیارت قبر معصومین(علیهمالسلام)حج و سایر عبادتهای جمعی فضیلت و کمالآفرین میشود، ممکن است در زمان دیگر و با توجّه به شرایطی خاص و موقتاً وقتی انجام این عبادات بر خلاف مصلحت و مبانی عمیق دینی شوند، سیّئه و با شائبه گناه همراه باشند
رسولاکرم(صلیاللّهعلیهواله)
«اِنَّ لِقَتْلِ الْحُسَیْنِ علیه السّلام حَرارَةً فی قُلُوبِ الْمُؤ منینَ لا تَبْرُدُ اَبَداً»(1)
«ای شهادت حسین علیه السلام ، حرارت و گرمایی در دلهای مؤمنان است که هرگز سرد و خاموش نمی شود»
داستان مظلومیت اباعبدللّهالحسین از هر واقعیتی واقعیتر و از هر گفتمان و آرمانی نافذتر و از هر سلاحی مخربتر و برای هر قلب سالمی حرارت بخش و مایه حیات است
پاورقی
1-جامع احادیث الشیعه ، ج 12، ص 556
بیان تأکید و تهدید و در نهایت حمایت از پیامبر اکرم(صلیاللّهعلیهواله) توسط پروردگار متعال در آیه 67 سوره مبارکه مائده حاکی و کافی است برای اثبات اتفاق و انتخابی که در روز عید غدیر برای جانشینی رسول اکرم(صلیاللّهعلیهواله) توسط پروردگار رقم خورد و پیامبر(صلیاللّهعلیهواله) طبق دستور پروردگار با دستان خودش امامالمتقین و امیرالمؤمنین علی(علیهالسلام) را بالا برد و به هر عرب و عجمی که در صحنه حاضر بود او را معرفی کرد.
«یا أَیُّهَا الرَّسُولُ بَلِّغْ ما أُنْزِلَ إِلَیْکَ مِنْ رَبِّکَ وَ إِنْ لَمْ تَفْعَلْ فَما بَلَّغْتَ رِسالَتَهُ وَ اللَّهُ یَعْصِمُکَ مِنَ النَّاسِ إِنَّ اللَّهَ لا یَهْدِی الْقَوْمَ الْکافِرین»(1)
«ای فرستاده ما آنچه را از ناحیه پروردگار بتو نازل شده برسان و اگر نکنی (نرسانی) اصلا پیغام پروردگار را نرساندی» و خدا تو را از (شر) مردم نگه میدارد زیرا خدا کافران را هدایت نمیفرماید (به مقاصدشان نمیرساند»
سوره مبارکه مائده 67
اختیار هیچ چیزی از دنیا و آخرت نیست که در دست محمّد و ال محمد(صلیاللهعلیهواله) نباشد و هیچ راه وصالی هم نیست برای کسی که به دنبال غیر محمّد و ال محمّد(صلیاللهعلیهواله) باشد
امام صادق(علیهمالسلام)
«إِجْعَلُونا مَخْلوقینَ وَ قُولُوا فینا ما شِئْتُم؛ فَلَنْ تَبْلُغُوا»(1)
«ما را آفریدۀ خدا بشمارآورید وهرچه میخواهید درباره ما بگویید، با اینحال باز به مقام ما نخواهید رسید»
پاورقی
1-بصائرالدرجات، ص۲۴۱- بحارالانوار، ج۲۵، ص۲۷۹
وقتی نتیجه و ثمره گریه بر مظلومیتها و مصیبتهای وارده بر اهل بیت(علیهمالسلام) و آشنایی و ارادت به این خاندان مطهر میشود ندای حقطلبی و عدالتخواهی، پس بدون شک وارونه جلوه دادن حقایق و افسرده خواندن عدالتخواهان و عزاداران شرکت کننده در مجالس اهل بیت(علیهمالسلام) هم میشود سخن هر ظالم پیشه طغیانگری که ترس از حقطلبی و عدالتخواهی ذهنش را برآشفته است.
این اشک نیست، آب زلال و مطّهر است
این چشم نیست، چشمهای از حوض کوثر است
ظرفِ نزولِ رحمتِ پروردگار شد
چشمی که پای مجلس این روضهها، تر است
امام سجاد(علیهمالسلام)
«مَنْ قَطَرَتْ عَیْنَاهُ فِینَا قَطْرَةً وَ دَمَعَتْ عَیْنَاهُ فِینَا دَمْعَةً بَوَّأَهُ اللَّهُ بِهَا فِی الْجَنَّةِ غُرَفاً یَسْکُنُهَا أَحْقَاباً وَ أَحْقَاباً»(1)
«کسی که از دو چشمش قطرهای اشک در راه ما بیاید خداوند متعال در بهشت غرفهای به او عطاء فرماید که روزگارهای بسیاری در آن سکنا گزیند»
امام صادق(علیهالسلام)
« مُحَمَّدُ بْنُ یَحْیَى عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ الْحُسَیْنِ عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدِ بْنِ أَبِی نَصْرٍ عَنْ دَاوُدَ بْنِ سِرْحَانَ عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ قَالَ رَسُولُ اللَّهِ صفحه إِذَا رَأَیْتُمْ أَهْلَ الرَّیْبِ وَ الْبِدَعِ مِنْ بَعْدِی فَأَظْهِرُوا الْبَرَاءَةَ مِنْهُمْ وَ أَکْثِرُوا مِنْ سَبِّهِمْ وَ الْقَوْلَ فِیهِمْ وَ الْوَقِیعَةَ وَ بَاهِتُوهُمْ کَیْلَا یَطْمَعُوا فِی الْفَسَادِ فِی الْإِسْلَامِ وَ یَحْذَرَهُمُ النَّاسُ وَ لَا یَتَعَلَّمُوا مِنْ بِدَعِهِمْ یَکْتُبِ اللَّهُ لَکُمْ بِذَلِکَ الْحَسَنَاتِ وَ یَرْفَعْ لَکُمْ بِهِ الدَّرَجَاتِ فِی الْآخِرَة »(2)
« رسول خدا (صلی الله علیه واله) فرموده است: هر گاه پس از من اهل ریب و بدعت را دیدید بیزارى خود را از آنها آشکار کنید، و بسیار بآنها دشنام دهید،و در باره آنها بد گوئید، و آنها را با برهان و دلیل خفه کنید که (نتوانند در دل مردم القاء شبهه کنند و) نتوانند بفساد در اسلام طمع کنند، و در نتیجه مردم از آنها دورى کنند و بدعتهاى آنها را یاد نگیرند، و خداوند در برابر این کار براى شما حسنات بنویسد و درجات شما را در آخرت بالا برد»
پاورقی
1-بحار الأنوار،ج 44، ص 292، ح34
2-اصول کافی . جلد 4. باب مجالست اهل المعاصی
وقتی حرف از حق و حقانیّت میشود و حرف از پیاده شدن دین خداوند و سیره اهل بیت(علیهم السلام) بر روی زمین میشود، کبوتر خیال ذهن انسان تا بلندترین افقها اوج میگیرد؛ ولی وقتی زمان اجرا شدن و پیاده شدن آن آرمانها و آن ارزشها میشود، فشار هوسبازان و هوسرانان و مستکبران عالم به قدری زیاد میشود و آنقدر عرصه را بر انسان تنگ میکنند که تنها آن کبوتران با صداقتِ بلند پروازی میتوانند دوام بیاورند که بالهای حق طلبشان از جنس علم و استدلال باشد نه از جنس ذوق و خیال
امیرالمؤمنینعلی(علیهالسلام)
«الحقُّ أوسع الاشیاء فی التواصُف و أضیقها فیالتَّناصف»(1)
«دایره حق گستردهترین چیزها در گفتار و تنگترین آنها در عمل است»
پاورقی
1-بحار الأنوار ؛ ج 27 , ص 251
زیارت عاشوراء است و یک دنیا معنا، یک دنیا حرف، یک دنیا زندگی؛ زیارت عاشوراء است و یک دنیا تفسیر و تحلیلی که باید از لابلای فرازهای آن بیرون کشیده شود.
اگر بگوییم که برای تفسیر وتحلیل فرازهای زیارت عاشوراء یک دانشکده لازم است تا چندین محقق و اندیشمند بنشینند و در مورد زیارت عاشوراء تحقیق وپژوهش کنند مبالغه نکرده ایم.
«اللّهُمَّ اجْعَلْ مَحْیایَ مَحْیا مُحَمَّدٍ وَآلِ مُحَمَّدٍ وَمَماتِی مَماتَ مُحَمَّدٍ وَآلِ مُحَمَّدٍ»(1)
«پرورداگارا زندگانی ام را مانند زندگی محمّد آل ومحمّد قرار بده و رحلتم را نیز مانند رحلت محمّد آل ومحمّد قرار بده»
بگذارید متن را کوتاه کنم وسخن را در همین ابتدا به انتها برسانم و بگذارید ثمره تلاش تمام آن دانشمندان وعالمانی را که قرار است در آن دانشکده در تفسیر و تحلیل فرازهای زیارت عاشوراء قلم بزنند و پژوهشها کنند را در شرح همین فراز از زیارت عاشوراء تمام کنم.
«پروردگارا زندگانی ام و حیاتم را مثل زندگانی و حیات محمّد وال محمّد، زندگانی وحیاتی غرق در بندگی، عبودیتت و توحید قرار بده وهمچنین رحلتم را نیز به مانند رحلت آنان، شهادت و کشته شدن در مسیر پیاده کردن واجرایی کردن سبک زندگی خدایی، الهی و دینی در جامعه قرار بده»
اگر به بندگیت ماند که ماند ورنه بعالم
خدا کند که نماند زمن نشانی و نامی
پاورقی
1-فرازی از زیارت عاشوراء
اگر قرار باشد که این دنیا یک دنیای تمام شدنی باشد، اگر قرار باشد زندگی ما هم مثل زندگی همه کسانی باشد که بدون سرو صدا آمدند وبدون سر و صدا رفتند، اگر قرار باشد که زندگی ما هم یک زندگی ایی باشد که قرار است فکر و خیالمان همش پول باشد، مال باشد و دنیا باشد، پس بهتر است یک لگدی به این زندگی لجن بار تکراری بزنیم و صحنه های زندگیمان را هیجان انگیزتر کنیم.
بیاید عاشق شویم و وعاشقانه زندگی کنیم، بگذارید عاشق باشیم وعاشقانه خودمان را به دنیا معرفی کنیم، بگذارید عاشقی باشیم که تمام حرکات وسکناتمان نشان از معشوقمان میدهد وهمه عالم را به یاد معشوقمان بیاندازیم.
عشق حسین(علیه السلام) و دلداگی به حسین(علیه السلام) عشقی است که انسان را تغییر میدهد وبه انسان هویت میدهد، عشق حسین(علیه السلام) ودلداگی به مکتب ابا عبدالله حسین(علیه السلام) عشقی است که از یک جوان کم سن وسال و یک پاسدار ساده و ناشناخته مثل شهید حججی انسانی می سازد و جریانی ایجاد میکند که ذکر و فکر و اخبار تمام دنیا را به خود مشغول میکند وهمه عالم را به یاد معشوقش ابا عبدالله حسین(علیه لسلام) می اندازد.
بله بگذارید در این دنیا مانند کسی باشم که در خانه ای زندگی میکند که مال او نیست ومی خواهد این چند روزی که در این دنیا مهمان است را عاشقانه و پر سر وصدا زندگی کند و سخن گهربار مولایش امام کاظم( علیه السلام)را عاشقانه تفسیر کند وعاشقانه برود.
«در دنیا مانند کسی باش که در خانه ای ساکن است که مال او نیست ودر حال رفتن است»
پاورقی
1-تحف العقول، صفحه 398
انسان برای این که بتواند در مسیر محبت الهی گام بردارد باید از غیر خدا توبه و وجود خود را از غیر او تطهیر نماید تا جاذبه محبت الهی انسان را ربوده و در وادی لقاء الهی سیر دهد،چه این که فرمود :