«امام صادق (علیه السلام):
«لَا یَرَی أَحَدُکُم إِذَا أَدخَلَ عَلَی مُؤمِنٍ سُرُوراً أَنَّهُ عَلَیهِ أَدخَلَهُ فَقَط بَل وَاللَّهِ عَلَینَا بَل وَاللَّهِ عَلَی رَسُولِ اللَّهِ صلی الله علیه وآله وسلم»(1)
«کسی از شماها گمان و خیال نکند اگر مؤمنی را خوشحال کرد تنها او را خوشحال کرده باشد بلکه قسم به خدا علاوه بر ما اهل بیت علیهم السلام ؛ پیامبر اسلام صلی الله علیه وآله وسلم را هم شاد و مسرور نموده است»
شاید دیده باشید که بعضی ها تا چند تا کتاب میخونند و یک چیز یاد میگیرند به هر کس میرسند ایراد میگیرند، وسعی میکنند آنچه که خوانده اند را به دیگران از این طریق منتقل کنند؛ البته ایرادی ندارد واین روحیه ای که دارند روحیه خیلی خوبی است ولی باید آن را کنترل کنند واز افراط وتفریط حفظ کنند تا دچار آفت نشوند، البته ما هم ممکن است در خیلی از موارد حواسمان نباشد ودچار این مشکل شویم؛
تقریباً هیچ کس نمیتواند ادعا کند که احترام دیگران در روحیه او تاثیری ندارد یا برعکس بی احترامی دیگران برایش مهم نیست ،احترام یکی از نیازهای روحی واساسی انسان است،انسان به طور فطری به احترام وتکریم دیگران نیازمند است.
