قطرات اشکی که به شوق خدا و از درد گناه چشمان آدم را خیس میکند و بر روی گونههای او میچکد، همانند باران بهاری که خاک سرد زمستان را زنده میکند، به قلب سرد و تاریک انسان حیات خواهد بخشید و شروعی برای رویش گلهای بندگی خواهد شد
