گاهی فقط یک سکوت کوتاه و سخن نگفتن کلیدی می‌شود برای تمام شدن و یا شروع نشدن مشکلات و قبولی در امتحانات خداوند

امیرالمؤمنین‌علی_{(علیه‌السلام)}
«قِلَّةُ الْمَنْطِقِ حُکْمٌ عَظِیمٌ فَعَلَیْکُمْ بِالصَّمْتِ فَإِنَّهُ دَعَةٌ حَسَنَةٌ وَ قِلَّةُ وِزْرٍ وَ خِفَّةٌ مِنَ الذُّنُوب»₍₁₎
«کم گویی ، حکمت بزرگی است ، بر شما باد به خموشی که آسایش نیکو و سبکباری و سبب تخفیف گناه است»

پاورقی
1-تحف العقول ص 394

نگاه قرآن کریم به حالت کسانی که از خداوند و دین غافل هستند و همین‌طور روز تا شب و شب تا روز در فکر سیر کردن شکم و پر کردن حساب‌ و یا جبران کردن ضرر‌های مالی خود هستند را به مردگی و مرده بودن تشبیه می‌کند و آن‌ها را مثل مردگان متحرّکی می‌بیند که در هزارتوی دنیا و مشکلات دور می‌زنند و نمی‌توانند راه خروج از این مشکلات را پیدا کنند.


«أَ وَ مَنْ کانَ مَیْتاً فَأَحْیَیْناهُ وَ جَعَلْنا لَهُ نُوراً یَمْشی‏ بِهِ فِی النَّاسِ کَمَنْ مَثَلُهُ فِی الظُّلُماتِ لَیْسَ بِخارِجٍ مِنْها»₍₁₎
«آیا آن کس که مرده بود و زنده‏اش کرده برای او نوری قرار دادیم که به کمک آن میان مردم راه می‏رود با کسی که صفت وی در ظلمات (بودن) است و از آن بیرون شدنی نیست چگونه مثل هم توانند بود»

پاورقی
1-سوره مبارکه انعام ایه122

مثال قلبی که برای پروردگارش خالص شده و از قید و بند غیر خدا رهیده است به مانند مرغی می‌ماند که در آسمان و افقی بالاتر از افق طوفان‌ها و بادهای شدید پرواز می‌کند و تغییر تحوّلات زندگی دنیا روی اعتقادات و ایمان قلبی او تاثیری نمی‌گذارد

امیرالمؤمنین‌علی_{(‌علیه‌السلام)}
«اَلاْبْقاءُ عَلَی الْعَمَلِ حَتّی یَخْلُصَ اءَشَدُّ مِنَ الْعَمَلِ ، وَالْعَمَلُ الْخالِصُ الَّذی لا تُریدُ اءَنْ یَحْمِدَکَ عَلَیْهِ اءَحَدٌ إِلا اللّهَ عَزَّوَجَلَّ»
«نگهداری عمل از خود عمل مشکل تر است و عمل خالص آن است که قصدت این نباشد که تو را در برابر آن عمل تعریف و توصیف کنند و فقط انگیزه ات خدا باشد و بس»

بحارالانوار

امام پیشرو و قافله‌سالار کاروانی است که مقصدش توحید و بندگی خداست و مسیرش از روی هوس هوس‌رانان، نفاق‌منافقان و قدرت طلبی قدرت‌طلبان و مستکبران می‌گذرد؛ پس کسی که خودش را مسافر این قافله می‌داند تا دشمنی هوس‌ران و مستکبر داشته باشد رنگ عافیت و آسایش به خود نخواهد دید

امام باقر(علیه السلام):
«الْجَنَّةُ مَحْفُوفَةٌ بِالْمَکَارِهِ‏ وَ الصَّبْرِ فَمَنْ صَبَرَ عَلَی الْمَکَارِهِ فِی الدُّنْیَا دَخَلَ الْجَنَّةَ وَ جَهَنَّمُ مَحْفُوفَةٌ بِاللَّذَّاتِ وَالشَّهَوَاتِ-فَمَنْ أَعْطَی نَفْسَهُ لَذَّتَهَا وَ شَهْوَتَهَا دَخَلَ النَّارَ»(1)
«راه بهشت مملوّ است ازسختی ها وناگواری ها وصبر در برابرآنها، پس هر کس در مقابل این ناگواریها صبر کند داخل بهشت میشود.ودر مقابل راه جهنم پر است از لذتها وشهوتها وهرکس نفسش را تسلیم این شهوتها ولذتها کند داخل جهنم میشود»
شاید بشود اینچنین تحلیلی از این حدیث شریف داشت

إِیَّاکَ نَعْبُدُ وَ إِیَّاکَ نَسْتَعین(1)
«تنها تو را می‏پرستیم و تنها از تو یاری وکمک می‏طلبیم»
چرا باید تنها خدا را بپرستیم وتنها از اویاری بطلبیم؟
اگر دقت کنید ما در طول زندگی خودمان فقط به فکر بالا رفتن و پیشرفت کردن در امور هستیم چه معنوی وچه مادی.

دقت کردید بعضی آدم ها هنگام نمازیا طهارت چقدر از خودشان وسواس به خرج میدهند
مثلاً برای غسل کردن آنقدر روی خودشان آب میریزند که اگر کسی او راببیند کاملاً متوجه میشود که ایشان دارد در مصرف آب اسراف میکند
یاهنگام طهارت آنقدر خود رامیشویند و استبراء میکنند که نزدیک است به خودشان صدمه بزنند