بعضاً هستند از مردم که حرف هایی در مورد مستحبات ومکروهات به گوششان میخورد وهمان حرف را برای خود الگو قرار میدهند در حالی که احتمال اشتباه بودن و یا کامل نبودن حرفی را که شنیده اند نمیدهند
و در بسیاری از موارد خود را محروم میکنند از نعمت های حلال وپاکیزه پروردگار
مثلاً همین بحث مکروه بودن پنیر که شاید خیلی به گوشتان خورده باشد
درست است که پنیر مکروه است ولی حرف کاملی نیست ودارای بحث هایی است
مثلاً

دقت کردید بعضی آدم ها هنگام نمازیا طهارت چقدر از خودشان وسواس به خرج میدهند
مثلاً برای غسل کردن آنقدر روی خودشان آب میریزند که اگر کسی او راببیند کاملاً متوجه میشود که ایشان دارد در مصرف آب اسراف میکند
یاهنگام طهارت آنقدر خود رامیشویند و استبراء میکنند که نزدیک است به خودشان صدمه بزنند