امام صادق_{(علیه السلام)}
«مؤمن کسی است که از کار نیک خود شادمان و از کار بد خویش ناراحت شود»₍₁₎

هر انسانی نسبت به کارهایی که انجام می‌دهد احساسی از رضایت و یا نارضایتی را در قلبش با توجه به آن هدف و قصدی که برای انجام کار داشت تجربه می‌کند.

 نکته‌ای که در حدیث شریف به آن اشاره شده در واقع کمترین ملاک سنجش حیات معنوی در انسان است که شخص به قلبش رجوع کند و با صداقت عکس العمل قلبش را در مواجهه با واجبات و محرمات الهی مشاهده کند.

قلبی که از انجام کار نیک و مورد رضای الهی احساس سرور کند پس بدون شک هنوز آثاری از محبّت و زندگی معنوی در آن یافت می‌شود و در مقابل قلبی که از انجام کار زشت و مورد غضب الهی ناراحت نشود، پس قلبی است که سلامتی و نورانیّت خود را از دست داده که باید با توبه و اصلاح رفتار‌های زشتش به سراغ درمانش برود.

پاورقی
1-کافی،جلد1،صفحه232