فرمایش رسولاکرم(صلیاللهعلیهواله)به امیرالمؤمنینعلی(علیهالسلام)
«واللَّه ثم واللَّه ثم واللَّه، لو أنّ الرجل جاء یوم القیامة و ذنوبه أکثر من ورق الشجر و قطر المطر و ما فی الأرض من حجر أو مدر، ثم لقی اللَّه محبّاً لک و لأهل بیتک لأدخله اللَّه الجنة»(1)
«به خدا قسم به خدا قسم به خدا قسم، اگر مردی در روز قیامت حاضر شود در حالی که گناهانش بیشتر از برگ درختان و قطره های باران و آنچه روی زمین از سنگها و ریگها باشد ولی خدا را با محبت تو و اهل بیت تو ملاقات نماید خداوند او را داخل بهشت می کند. سپس پیامبر فرمود: به خدا قسم به خدا قسم به خدا قسم، اگر مردی تمام روزها را روزه بگیرد و شبها را به نماز بایستد و سوار بر اسبهای جنگی در راه خدا جهاد کند ولی خداوند را با دشمنی تو و اهلبیت تو ملاقات کند، خداوند او را با صورت به آتش جهنم می اندازد»
دلسپردگی، تبعیّت و پیروی صادقانه از ولایت انسان را با کمترین عبادت و با بیشترین گناه به مقصد خواهد رساند و مورد قبول و آمرزش خداوند قرار خواهد داد؛ امّا دلندادن، سرپیچی و عدم تطبیق با ولایت انسان را با بیشترین عبادت و کمترین گناه هم به مقصد نخواهد رساند و مورد لطف و رحمت خداوند قرار نخواهد داد.
پاورقی
1-الاربعون حدیثاً: ۳۰-۳۱ ح ۹.
یکی از اساسی ترین و مهمترین چیزهایی که بشر و تمام انسانها فطرتاً به دنبال آن میگردند «آرامش» است، تمام کارهایی که ما در طی روز وعمر خود انجام میدهیم یک هدف بیشتر ندارد وآن رسیدن به آرامش است، حتی در مباحث دینداری هم اگر شما بگویید که هدف توحید است، جواب خواهید شنید که توحید هم بالاترین مصداق ونمونه رسیدن به آرامش است، آرامش چیزی است که تمام حکمت ها واهداف بعثت تمام انبیاء(سلام الله علیهم) واز طرفی فلسفه زندگی وتمام تلاش های انسان در طول عمرش را میتوان در آن خلاصه کرد.