یا منتهی امل الاملین، و یا غایة سؤل السآئلین
ای منتهای آرزوی آرزومندان و مقصد نهایی نیازمندان

در این وضعیت سخت زندگی و با این همه گرانی و تورم و قیمت‌های بالای اجاره‌خانه کمتر کسی است که بتواند به دور از فکر و خیال و با‌ آرامش به زندگی ادامه دهد و روزگار بگذارند.

امّا بیاید کمی به گذشته برگردیم و در کنار آن کمی قوه خیالمان را هم به کار بیاندازیم تا ببینیم که آیا واقعاً آنچه حال ما را خوب می‌کند خانه‌دار شدن و یا پایین آمدن هزینه زندگی و یا برآورده شدن همه حاجت‌هایمان است.

مثلاً به ده سال قبل برگردیم و ببینیم در آن سال‌‌ها بزرگترین خواسته ما چه چیزهایی بود؟ آیا به آن خواسته‌ها رسیدیم؟ اگر رسیدیم آیا به آرامش رسیدیم و اگر رسیدیم این آرامش چند ساعت و یا چند روز دوام داشت؟

بدون شک آرامش‌ رسیدن به خواسته‌های مربوط به زندگی دنیا موقتی و زودگذر است و بعد از مدّتی حاجت جدید و نگرانی و فکر و خیال تازه‌ای برایمان شروع خواهد شد.

اگر همین اتفاق را برای حاجت فعلی خود که هنوز به آن نرسیدیم تصوّر کنیم و خیال کنیم تمام خواسته‌های ما برآورده شود باز هم نتیجه‌ای همانند آنچه در چند سال قبل به آن رسیدیم را خواهد داشت و بیشتر از چند روز ما را آرام نخواهد کرد.

دنیا و خواسته‌های دنیایی هر قدر هم که مهم باشند با این وجود آرامش‌زا نیستند و نهایتاً تا چند روز فکر و خیال ما را کم خواهند کرد.

جوهره و سرانجام آنچه ما از هر حاجت و خواسته‌ای دنبال آن هستیم رسیدن به آرامش است ولی در قالب‌های مختلف مثل خانه و ماشین و امثال آن و هیچ وقت با رسیدن به این خواسته‌ها آرامش حقیقی را نخواهیم یافت و شاید اینگونه معنی این فراز از دعای امام سجاد(علیه‌اسلام) که به خداوند می‌فرمایند (ای منتهای آرزوی آرزومندان و مقصد نهایی نیازمندان) برای ما معنی شود.

به عبارت کوتاه‌تر آرامش محصول رسیدن انسان به خواسته‌ها و حاجت‌هایش از دنیا نیست بلکه آرامش اتفاقی است که در تقرب انسان به خداوند رخ می‌دهد که در صورت رقم نخوردن این اتفاق و بیدار نشدن قلب معنوی انسان اگر همه دنیا را هم در اختیار انسان قرار بدهی باز اضطراب و پریشان‌خاطری سهم او خواهد بود.