«الَّذی أَحْسَنَ کُلَّ شَیْ‏ءٍ .....قَلیلاً ما تَشْکُرُون»_(۱)
آن خدایی که هر چیز را به نیکوترین وجه خلقت کرد و آدمی را نخست از خاک (پست بدین حسن و کمال) بیافرید. ₍₇₎
«آن گاه خلقت نژاد نوع او را از چکیده‏ای از آب بی‏قدر (و نطفه بی‏حس) مقرر گردانید. (8)
سپس آن (نطفه بی‏جان) را نیکو بیاراست و از روح (قدسی الهی) خود در آن بدمید، و شما را دارای گوش و چشمها و قلبها (با حسّ و هوش) گردانید، باز بسیار اندک شکر و سپاسگزاری نعمتهای حق می‏کنید»(9)
وادی مقدس
آیات فوق به روشنی بیانگر جمع شدن همه نوع درجات وجودی در خلقت انسان است.
در آیه هفتم وقتی میفرماید که خلقت انسان را از خاک شروع کردیم، اشاره ای بر جنبه خلقت طبیعی انسان است که مثل هر جسمی وزن دارد واندازه ای.
در آیه هشتم وقتی میفرماید که خلقت نوع انسان را از چکیده ای آب نجس(نطفه) مقرر کردیم، با توجه به سیری که از خاک تا نطفه شدن وجود دارد، اشاره ای بر جنبه خلقت نباتی انسان است که مثل هر گیاهی رشد ونمو دارد ودر جریان است.
در اواخر آیه نهم وقتی خداوند متعال از نعمت گوش و چشم و قلب بحث به میان میآورد اشاره ای دارد بر جنبه حیوانی انسان که مثل هر حیوانی میشنود، حرف میزند و احساس دارد.
ودرنهایت در بالاترین فراز این سه آیه مبارکه در وسط آیه هشتم وقتی بحث از روح خدایی میکند اشاره ای دارد بر جنبه ملکوتی و روحانی انسان که دیگر دراینجا نمیشود گفت انسان آثاری دارد مثل هر موجود ملکوتی

چرا که انسان از در عین حالی که ملکوتی است ازملکوتیان هم بالاتر است

دیگر نمیشود گفت آثاری دارد مثل هر موجود روحانی،

چرا که انسان در عین حالی که روحانی است از روحانیین هم بالاتر است

دیگر نمیشود گفت آثاری دارد مثل هر موجود مجردی،

چرا که انسان در عین حالی که مجرد است از مجردات هم بالاتر است

تنها آثاری که میشود در اینجا برای این نوع خلقت بیان کرد شاید همان

خدایی کردن است، مثل خدا که خدایی میکند

چرا که پروردگار در آیه شریفه فرمود از روح خودم در آن دمیدم.

رسول اکرم(صلی الله علیه واله)
«خداوند بندگانی دارد که پیامبر نیستند، اما پیامبر بر آنان رشک می برد»₍₂₎

پاورقی
1-سوره مبارکه سجده آیات 7 الی 9
2-مجموعه آثار، استاد مرتصی مطهری، ج۳، ص ۱۷۱
3-مطالعه بیشتر در مورد مقامات انسانی