بعضی وقتها والدین از روی بی حوصلگی ویا متاسفانه از روی نا آگاهی وسایل مربوط به فرزندشان را که بسیار مورد علاقه او است رادست کم گرفته₍₁₎و زیر پا میگذارند یا شوت میکنند به طوری که بی اهمیت بودن وسایل کودک مثلاً مثل عروسکش کاملاً به چشمش میاید؛ یا اینکه برای وسایل شخصی فرزندشان مثل  لباسهایش یا وسایل مدرسه اش جای مخصوصی در نظر نمی گیرند.
این وسایل شاید از نظر شما بی اهمیت باشند ولی از دید فرزند شما جزیی از شخصیت او محسوب میشوند که در واقع وقتی میبیند پدر ومادر به وسایل وتعلقات او توهین میکنند وکم ارزش برخورد میکنند، او نیز خودش را حقیر وکوچک احساس میکند وکاملاً روشن است که ایجاد چنین روحیه ایی در فرزند چه اثرات بدی به دنبال خواهد داشت.

پاورقی
1-گلبرگ زندگی،دکتر مهدی نیکخو،ص112