ورود به مدرسه و تجربه محیطی جدید ونشستن روبروی آدم های بزرگی که هم  اندازه پدر ومادر بچه هستند، بدون شک تجربه جدیدی همراه با غریبی را برای فرزندمان فراهم خواهد آورد.
واز طرفی دومین مربّی کودک بعد از والدین معلّمان او هستند؛ پس چه بهتر که هر معلمی در راستای برقراری ارتباط سازنده تربیتی و با در نظر گرفتن روحیه شاگردان، از نظریات وتوصیه هایه روانشناسان کودک خود را در این مسیر بی بهره نگذارد.
مثلاً

بهتر است در سال اول ودوم نام شاگردان را معلم بدون نام خانوادگی ادا کند، گفتن نام بدون نام خانوادگی ارتباط را نزدیکتر وصمیمیت معلم را بهتر نشان میدهد، ولی در سالهای بعد نام خانوادگی شاگردان را با احترام ادا نماید.₍₁₎

پاورقی
1-گلبرگ زندگی،دکتر مهدی نیکخو،ص114