شلوغی، رفت وآمد، دردسر، کار، زندگی، تدبیر، معیشت، خانواده و......
فقط کافیست یک کاغذی برداریم وهمه مشغولیت های ذهنی خودمان را لیست کنیم، آنگاه متوجه خواهیم شد که برای نصف بیشتر این مشغولیت های ذهنی راه حلی نداشتیم و کاری نکردیم، بلکه آنها بدون اینکه کاری کنیم بر طرف شدند.
ولی مشکل از اینجا شروع میشود که ما برای رسیدن به هدفی ویا برطرف کردن مشکلی  برنامه ریزی کنیم وکار را جلو ببریم و زندگی خوب پر عافیتی را بدست بیاوریم و به نتایج خوبی هم برسیم؛ ولی بعد از مدتی ناگهان بعد از این همه زحمت، بدون علّت خاصّی که توجه ما را به خودش جلب کرده باشد، همه آنچه را که بدست آورده بودیم را ناکارآمد، بی تأثیر و یا ازدست رفته ببینیم!
اینجا هست که به سختی وفشار خواهیم افتاد ودائماً دنبال راهی برای خروج از این مشکلات وسختی ها خواهیم گشت.

واقعیت این است که ظاهراً قاعده زندگی در این دنیا وقاعده مخلوق خدا بودن همین است، بطوری که اگر ما در کارهایمان به غیر خدا امید ببندیم، هر چند دقیق ترین و بهترین برنامه ریزی را هم کرده باشیم، هیچگونه ضمانتی برای به نتیجه رسیدن ویا در صورت به نتیجه رسیدن به استمرار و پایدار بودن آن نداریم.
 رسول اکرم(صلی الله علیه واله)
«لَأقْطَعَنَّ أملَ کُلِّ مُؤمنٍ أمَّلَ دُونی بالإیاسِ»₍₁₎
«بی گمان ، امید هر مؤمنی را که به غیر من امید بندد، قطع می کنم»

واز طرفی شاید بگویید که من هر لحظه به یاد خدا بودم ودر تمام مراحل زندگی به فکر آخرت و خودسازی بودم، پس من چرا باید دچار این همه مشکل بشوم؟!
ظاهراً در این مورد هم خداوند برای پایدار بودن نعمتی که داده، هیچ گونه ضمناتی نکرده.
«ما أَصابَ مِنْ مُصیبَةٍ فِی الْأَرْضِ ....اللَّهُ لا یُحِبُّ کُلَّ مُخْتالٍ فَخُور»₍₂₎
«هیچ مصیبتی در زمین و نه در نفس خود شما به شما نمی‏رسد مگر آنکه قبل از اینکه آن را حتمی و عملی کنیم در کتابی نوشته شده بود، این برای خدا آسان است؛ این را بدان جهت خاطر نشان ساختیم تا دیگر از آنچه از دستتان می‏رود غمگین نشوید، و به آنچه به شما عاید می‏گردد خوشحالی مکنید، که خدا هیچ متکبر و فخرفروش را دوست نمی‏دارد»
علامه طباطبایی(ره) در ذیل آیه 23 سوره مبارکه حدید این چنین مینویسند:

اینکه ما به شما خبر می‏دهیم که حوادث را قبل از اینکه حادث شود نوشته ‏ایم، برای این خبر می‏دهیم که از این به بعد دیگر به خاطر نعمتی که از دستتان می‏رود اندوه مخورید، و به خاطر نعمتی که خدا به شما می‏دهد خوشحالی مکنید، برای اینکه انسان اگر یقین کند که آنچه فوت شده باید می‏شد، و ممکن نبود که فوت نشود، و آنچه عایدش گشت باید می‏شد و ممکن نبود که نشود، ودیعه ‏ای است که خدا به او سپرده چنین کسی نه در هنگام فوت نعمت خیلی غصه می‏خورد، و نه در هنگام فرج و آمدن نعمت خیلی شادی میکند.₍₃₎

تمثیل

وقتی انسان وارد صحرای قیامت می شود، تازه می فهمد که زندگی اش در دنیا اصلاً زندگی نبوده و فقط جلسه امتحان بوده است. درست مثل یک دانشجو که چند لحظه بیشتر امتحان ندارد، ولی آن امتحان، سرنوشت او را در همه عمر تعیین می کند.₍₄₎

پاورقی
1-منهاج البراعة فی شرح نهج البلاغة (خوئی)، ج‏6، ص: 147
2-سوره مبارکه حدید آیا22-23
3-ترجمه المیزان، ج‏19، ص: 294
4-تمثیلات و تشبیهات در آثار شهید مطهری – ع،ص201
5-چگونه می توان در امتحانات الهی سربلند شد؟