بعضی از والدین مخصوصاً مادرها به خاطر احساس محبّتی که به فرزندشان دارند زیاد به او کار نمیدهند وزیاد از اوبرای انجام کارها کمک نمیگیرند، و میگویند که "شاید اذیت بشود، بذار استراحت کند، خوابش می آید، و...."
این وضعیت فرار از کار ومسؤلیت در بیشتر ما وجود دارد ولی وقتی که یک حامی و مؤیدی مثل مارد ویا پدر هم داشته باشیم که دیگر فاجعه میشود ونتیجه اش میشود، تنبلی روی تنبلی وبی حالی روی بی حالی.
والدین مسؤلیت دارند که  فرزندانشان را به دور از افراط وتفریط، وبا توجه به اقتضاء سن آنها  مسؤلیت پذیر و اهل کار وتلاش بار بیاورند، وبرای رسیدن به این هدف در خیلی از موارد حمایت نکردن و تایید نکردن بهانه های آنها برای فرار از کار کفایت میکند.

برگرفته شده از وبلاگ وادی مقدس