شاید دیده باشید که خیلی ها هستند که قبل از اینکه صاحب مقام ومسؤلیتی بشوند، تو ذهن خودشون اینطوری فکر میکنن که اگر من مرد ثروتمندی بودم یا رئیس ویا مدیر جایی بودم حتماً از قدرت و نفوذ خودم استفاده میکردم وکار مردم رو انجام میدادم ونمیذاشتم حتی یک نفر هم فقیر بمونه ویا به همه مظلومین، بیچاره ها، بی خانمان ها و... کمک میکردم.
این جور نیّت کردن وبا این طرز فکر زندگی کردن بسیار بسیار ارزشمند است.
رسول اکرم_{(صلی الله علیه وآله)}
«نِیَّةُ الْمُؤْمِنِ خَیْرٌ مِنْ عَمَلِه‏»₍₁₎
«نیت مؤمن از عمل او بهتر است»
بدون شک تا اینجا همه چیز عالی است.
ولی بحث اصلی ما از آنجایی شروع میشود که اتفاقاً دست تقدیر وعنایت الهی جوری رقم میخورد که شخص به تمام آن مقامات وامکاناتی که در گذشته و در خیال خود می پروراند، دست پیدا میکند، و خداوند به دعاها ونیّت های خوب او نظر میکند.
حالا بدون شک همان آقایی که در گذشته در خیال خود کمک به مستمندان، مظلومان، فقرا و به صورت کلی  پیروی از سیره ائمه اطهار_{(علیهم السلام)}را الگوی مدیریتی خود قرار داده بود، با هجمه ای از وسوسه های نفسانی چه از درون سینه خود وچه از اطرافیان خود روبرو خواهد شد  که حرکت در این مسیر آرمانی والهی را برای او سخت خواهد کرد وآنجا است که اگر چشمش به این حدیث شریف از امیرالمؤمنین علی_{(علیه السلام)} بیافتد بدون شک با تمام وجود آنرا تایید خواهد کرد.
«الْحَقُ‏ أَوْسَعُ‏ الْأَشْیَاءِ فِی التَّوَاصُفِ وَ أَضْیَقُهَا فِی التَّنَاصُف‏»₍₂₎
«حق گسترده ترین چیزها در تعریف و تنگترین چیزها در عمل است»

پاورقی
1-مصباح الشریعة، ص: 55
2-شرح نهج البلاغة لابن أبی الحدید، ج‏11، ص: 88