هر کسی در دنیا سرمایه ای دارد که نسبت به آن اهتمام و توجه دارد و با پرورش آن سعی میکند ؛ آینده خود را بسازد و به هدف های مورد نظرش برسد . بعضی سرمایه مالی دارند و برخی علم ، سرمایه آنهاست ولی در این میان ، برخی نیز سرمایه خاصی دارند که جالب توجه است . در کلمات امیرالمومنین علیه السلام اینگونه آمده است : «آرزوها ؛ سرمایه ی انسان های احمق هستند » _[1]یعنی انسان های احمق به آرزوهای خود وابسته اند و از طریق آن ؛آینده و اهداف خود را میسازند . براستی بعضی افراد به قدری به آرزوها و خیال پردازی های خود وابسته شده اند و آنها را پرورش میدهند گویا سرمایه و تنها دارایی آنها همین بلند پروازی ها ست .

 البته ناگفته نماند برنامه ریزی برای آینده و داشتن آرزو در حد معقول ؛ نیروی محرکه انسان برای تلاش و ادامه حیات است چنانچه پیمبر اکرم به این مسئله اشاره کرده اند «آرزو، براى امت من رحمت است. و اگر آرزو نبود، هیچ مادرى فرزند خود را شیر نمى‏داد و هیچ باغبانى درختى بر نمى‏نشاند.»_[2]اما چیزی که مذموم است اولا زیاد بودن آرزوهاست و ثانیا آرزوهای دور و دراز نامعقولیست که فرد را در تخیلات خود غرق میکند . در واقع این دو مسئله آفت فکر و زندگی شخص است زیرا اولین کاری که میکند این است که نیروی محرک ذهن شخص را مشغول کرده و اجازه ورود افکار صحیح  و مثبت را به ذهن نمیدهد و مشکل بعدی که ایجاد میکند ؛ تاثیر گذاری بر تحرک و نشاط شخص است ؛ به عبارت دیگر ، شخص به واسطه این بلند پروازیهای دچار افت پرواز در واقعیت میشود زیرا خودش نیز میداند رسیدن به این آرزوها به آسانی نیست و همین مسئله او را نا امید و افسرده کرده و نشاط و تحرک او را در زندگی کم میکند .

لذا لازم است انسان در افکار خود یک محاسبه کند و ببیند چه مقدار سرمایه کاذب فراهم کرده و چه مقدار آرزو و هدف عاقلانه دارد و سرمایه هایی که شایسته او نیست را برای اهل آن رها کند.

خداوند متعال سرمایه عاقل ها را به ما ارزانی دارد صلوات

[2] بحار الأنوار: ج77/ص 173/

مطالعه بیشتر راجع به عوارض بلند پروازی