در خیلی از اتفاقاتی که پیش روی ما در زندگی قرار میگیرد، لازمه گرفتن تصمیم درست وانتخاب روش صحیح برای حل مشکل، داشتن روحیه وحوصله آینده نگری و بررسی جهات وابعاد مختلفی است که میتواند در یک تصمیم گیری دامنگیر ما شود.
بدون شک کمتر کسی پیدا میشود که حوصله و اعصاب تأمل و اندیشیدن و از طرفی نادیده گرفتن نتایج لذت بخش و در دسترس یک تصمیم را در مقابل نتایج بلند مدت و دور از دسترس تصمیم دیگری-هر چند پر مصلحت تر-  را داشته باشد.
احتمال اینکه منشاء این روحیه سطحی نگری و تصمیم گیری سطحی در افراد به طور غیر مستقیم به نوع تغذیه و تصمیم گیری آنها در انتخاب خوردنی ها و آشامدنی ها مربوط باشد بعید به نظر نمیرسد؛ چرا که وقتی انسانی عادت کند که هر چیزی لذت بخشی از خوردنی ها و آشامیدنی ها که به ذهنش رسید را زود تهیه کند و بخورد، بطوریکه نفسش به این حالت از "لذت جویی" اعتیاد پیدا کند، دیگر هیچ جای تعجب ندارد که اینچنین شخصی در سایر تصمیم گیری های زندگی اش نتواند از رسیدن به نتایج و لذایذ کوتاه زود گذر به خاطر خیر و صلاح و منافعی که دیرتر به دست می آیند، بگذرد.
شاید علّت یکی از آن هزاران حکمتهایی که باعث شده خداوند روزه را برای بندگانش در ماه مبارک رمضان واجب یکند، اصلاح همین روحیه در بندگانش باشد.
امیرالمؤمنین علی_{(علیه السلام)}
«إِذَا مُلِئَ‏ الْبطْنُ‏ مِنَ الْمُبَاحِ عَمِیَ الْقَلْبُ عَنِ الصَّلَاح‏»₍₁₎
«هنگامی که شکم از خوردنی های مباح انباشته گردد، دل از دیدن خیر و صلاح کور میشود»

پاورقی
1-تصنیف غرر الحکم و درر الکلم، ص 360