انسان برای این که بتواند در مسیر محبت الهی گام بردارد باید از غیر خدا توبه و وجود خود را از غیر او تطهیر نماید تا جاذبه محبت الهی انسان را ربوده و در وادی لقاء الهی سیر دهد،چه این که فرمود :

﴿إِنَّ اَللّهَ یُحِبُّ اَلتَّوّابِینَ وَ یُحِبُّ اَلْمُتَطَهِّرِینَ﴾ _[1] خداوند، توبه‌کنندگان و پاکان را دوست دارد.

با توبه از غیر خدا و طهارت جان از غیر اوست که انسان در دایره حبّ الهی داخل شده و خدا او را دوست خواهد داشت .

مـوانـع تـا نـگـردانـی ز خـود دور           درون خــــانــه دل نــایــدت نور

موانع چون در این عالم چهار است           طهارت کردن از وی هم چهار است

نخستیـن پاکی از احداث و انجاس           دوم از مـعـصـیت وز شــر وسواس

سـوم پاکی ز اخــلاق ذمیمه است           که با وی آدمی همچون بهیمه است

چــهــارم پاکی ســر است از غیر           که اینـجـا منتهـی می‌گرددش سیر[2]

وقتی آدمی این چنین خود را برای خدا پاک کرد او نیز عنایات خاصه خود را نصیبش کرده و معجزه ای عظیم در جان او پدید می آورد ، خدا خود را به چنین انسانی داده و از خدای متعال داراتر می شود چرا که خود خدا نیز دارایی مثل خودش ندارد .

خدایا من در کلبه درویشانه خود چیزی دارم که تو در عرش کبریایی خود آن را نداری

من خدایی چون دارم اما تو خدایی مثل خود نداری !!

یا به قول علامه حسن زاده آملی :

الهی دارا تر از من کیست که تو دارایی منی! _[3]

اما  تا آدمی ضمیر خود را از رذائل و محبت های وهمی و خیالی غیر خدایی نشوید، جان او پذیرای عشق الهی و محبت به انسان کامل نخواهد بود و از این معانی والا بهره ای نخواهد برد

شست و شویی کن و آن گه به خرابات خرام

تـا نــگـردد ز تـو ایـن دیـر خــراب آلـوده

پاک و صـافی شـو و از چاه طبیعت به درآی

کـه صـفــایـی نـدهــد آب تــراب آلــوده_[4]

────────────────────────────

[1] سوره بقرۀ، آیه 222)

[2] گلشن راز شیخ محمود شبستری-بخش 25 - جواب

[3] الهی نامه علامه حسن آملی ص 13

[4]دیوان حافظ -غزل شماره 423