مسیر تعالی انسان حد یقف نداشته و مقصدی لایتناهی است ، فرمودند :

﴿أَنَّ إِلى رَبِّکَ اَلْمُنْتَهى﴾ [1]    قطعا منتهی و غایت همه امور به سوی پروردگارت منتهی می‌گردد؟!

﴿إِنَّ إِلى رَبِّکَ اَلرُّجْعى﴾ [2]    به یقین بازگشت (همه) به سوی پروردگار تو است!

انتهاء و نهایت رجوع انسان به سوی خداست و  از آنجا که خدای متعال لایتناهی است پس نهایت سیر انسان نیز لا یتناهی خواهد بود.

لذا در این مسیر بی انتهاء انسان هر اندازه که در توان دارد می تواند پیش رود .

اما سیر این راه بی نهایت که نه تنها طولانی بوده  بلکه سختی های بسیاری نیز در پی دارد است،چگونه ممکن است ؟

اگر بخواهیم راه لقاء الله که غایت حرکت انسانی است را آسان و در کمترین مدت ممکن سیر کنیم لازم است با مراقبت شدید از اعمال و رفتارمان نسبت به حقیقت  محبت تحصیل کنیم ، هراندازه که مراقبت نسبت به اعمال و رفتار شدیدتر شود ، غنچه محبت در دل انسان جوانه زده و رشد می کند و وقتی  گل های محبت در بوستان جان آدمی سر بر آوردند  سیر راه بی نهایت لقاء الله برای انسان راحت تر  و سریع تر سیر می کند .

معجزه واقعی کیمیای محبت الهی این است که با آن حد و مرز های عالم هستی برداشته شده و بی نهایت مفهوم لا یتناهی خود را از دست می دهد 

این که در کلام بزرگان نقل شده که فرموده اند :

«النبى و الأئمة علیهم السلام کلّهم أبواب الجنان ؛ لکنّ باب الحسین أوسع ، و کلّهم سفن النجاة؛ لکنّ سفینة الحسین مجراها فى اللجج الغامرة أسرع و مرساها على السواحل المنجیة أیسر ، و کلّهم مصابیح الهدى؛ لکنّ الاستضاءة بنور الحسین أکثر و أوسع ، و کلّهم کهوف حصینة؛ لکنّ منهاج کهف الحسین أسمح و أسهل .»[3]

پیامبر صلى الله علیه و آله و ائمّه علیهم السلام همگى درهاى بهشت اند ؛ امّا درِ حسین علیه السلام گشوده تر است . همگى کشتى نجات اند ؛ امّا کشتى حسین علیه السلام در میان امواج توفان هاى شدید، پُرشتاب تر، و پهلو گرفتنش در ساحل هاى نجات، آسان تر است . همگى ، چراغ هدایت اند ؛ امّا پرتو گرفتن از نور حسین علیه السلام ، بیشتر و وسیع تر است . همگى ، پناهگاه هاى مستحکم اند؛ امّا راه رسیدن به پناهگاه حسین علیه السلام ، هموارتر و آسان تر است

این بیان بخاطر محبت خاصی است که نسبت به ابا عبد الله الحسین علیه السلام  در دل سالکین و افراد بشر جای گرفته است  و به همین دلیل موجب سرعت یافتن در سیر می شود  

از این جا دلیل کلام آیت الله قاضی رحمت الله علیه روشن می شود که فرمود :

« من هر چه دارم، از دو چیز است: یکی تلاوت قرآن، دیگری زیارت عاشورا و توسل.»

محبت صادقانه به اهل ولایت تمام گره های کور مسیر تعالی را می گشاید و انسان را به مقاماتی می رساند که با حساب عقل بشر رسیدن به آن ها محال خواهد بود .

پس ای برادر در مسیر تحصیل محبت بکوش !

عشق بورز ای پسر ، در ره عشق باز سر                  

کشته عشق دوست را ، تازه حیات می رسد 

[4]

────────────────────────────

[1] (سوره نجم، آیه 42)

[2] (سوره علق، آیه 8)

[3] (الخصائص الحسینیة،مرحوم شیخ جعفر شوشترى : ص ۱۴.)

[4] (دیوان اشعار فیض کاشانی- غزل شماره287)