کانون فرهنگی و هنری وادی مقدس

طهارت نفس بر مبنای فطرت

۱ مطلب با کلمه‌ی کلیدی «هئیت» ثبت شده است

گریه‌های عدالت‌خواهی

گریه‌های عدالت‌خواهی


وقتی نتیجه و ثمره گریه بر مظلومیت‌ها و مصیبت‌های وارده بر اهل بیت(‌علیهم‌السلام) و آشنایی و ارادت به این خاندان مطهر می‌شود ندای حق‌طلبی و عدالت‌خواهی، پس بدون شک وارونه جلوه دادن حقایق و افسرده خواندن عدالت‌خواهان و عزاداران شرکت کننده در مجالس اهل بیت‌(علیهم‌السلام) هم می‌شود سخن هر ظالم پیشه طغیان‌گری که ترس از حق‌طلبی و عدالت‌خواهی ذهنش را برآشفته است.


این اشک نیست، آب زلال و مطّهر است
این چشم نیست، چشمه‌ای از حوض کوثر است
ظرفِ نزولِ رحمتِ پروردگار شد
چشمی که پای مجلس این روضه‌ها، تر است



امام سجاد(علیهم‌السلام)
«مَنْ قَطَرَتْ عَیْنَاهُ فِینَا قَطْرَةً وَ دَمَعَتْ عَیْنَاهُ فِینَا دَمْعَةً بَوَّأَهُ اللَّهُ بِهَا فِی الْجَنَّةِ غُرَفاً یَسْکُنُهَا أَحْقَاباً وَ أَحْقَاباً»(1)
«کسی که از دو چشمش قطره‏ای اشک در راه ما بیاید خداوند متعال در بهشت غرفه‏ای به او عطاء فرماید که روزگارهای بسیاری در آن سکنا گزیند»

امام صادق(علیه‌السلام)

« مُحَمَّدُ بْنُ یَحْیَى عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ الْحُسَیْنِ عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدِ بْنِ أَبِی نَصْرٍ عَنْ دَاوُدَ بْنِ سِرْحَانَ عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ قَالَ رَسُولُ اللَّهِ صفحه إِذَا رَأَیْتُمْ أَهْلَ الرَّیْبِ وَ الْبِدَعِ مِنْ بَعْدِی فَأَظْهِرُوا الْبَرَاءَةَ مِنْهُمْ وَ أَکْثِرُوا مِنْ سَبِّهِمْ وَ الْقَوْلَ فِیهِمْ وَ الْوَقِیعَةَ وَ بَاهِتُوهُمْ کَیْلَا یَطْمَعُوا فِی الْفَسَادِ فِی الْإِسْلَامِ وَ یَحْذَرَهُمُ النَّاسُ وَ لَا یَتَعَلَّمُوا مِنْ بِدَعِهِمْ یَکْتُبِ اللَّهُ لَکُمْ بِذَلِکَ الْحَسَنَاتِ وَ یَرْفَعْ لَکُمْ بِهِ الدَّرَجَاتِ فِی الْآخِرَة »(2)

« رسول خدا (صلی الله علیه واله) فرموده است: هر گاه پس از من اهل ریب و بدعت را دیدید بیزارى خود را از آنها آشکار کنید، و بسیار بآنها دشنام دهید،و در باره آنها بد گوئید، و آنها را با برهان و دلیل خفه کنید که (نتوانند در دل مردم القاء شبهه کنند و) نتوانند بفساد در اسلام طمع کنند، و در نتیجه مردم از آنها دورى کنند و بدعتهاى آنها را یاد نگیرند، و خداوند در برابر این کار براى شما حسنات بنویسد و درجات شما را در آخرت بالا برد»



پاورقی
1-بحار الأنوار،ج 44، ص 292، ح34

2-اصول کافی . جلد 4. باب مجالست اهل المعاصی