کسی که پای دین ایستاد و برای انجام وظایف دینی‌اش از انجام واجبات تا ترک محرمّات کمر همّت بست در واقع پای رکاب علی ایستاد . جاپای علی گذاشت. پای علی ایستادن، پای قرآن ایستادن است، پای دین ایستادن است.
امام باقر(علیه السلام)
اگر مسلمانى تمام شب‌ها شب زنده‌دارى کند و تمام روزها روزه‌دارى نماید و تنها به پرداخت وجوه شرعیّه واجب اکتفا نکند، بلکه تمام اموال و سرمایه‌اش را در راه خدا صدقه بدهد، و در تمام طول عمرش هر ساله به حج برود، ولى اهل ولایت نباشد و «ولىُّ اللّه» را نشناسد تا ولایتش را به گردن نهد، و اعمالش را طبق دستور او انجام دهد، چنین مسلمانى هرگز انتظار ثواب و پاداش الهى را نداشته باشد.
بحار الأنوار ج23، ص294، باب17
امیرالمؤمنین علی(علیه السلام)
«إِنَّ دِینَ اللَّهِ لَا یُعْرَفُ بِالرِّجَالِ بَلْ بِآیَةِ الْحَقِّ فَاعْرِفِ الْحَقَّ تَعْرِفْ أَهْلَه»(1)
«دین خدا بوسیله مردم شناخته نمیشود بلکه بوسیله آیه حق شناخته میشود؛ حق رابشناس در نتیجه اهلش را هم خواهی شناخت»
