در این روزهایی که تورم و افزایش قیمت‌ها امان از مردم بریده و فقیر را فقیرتر کرده وقتی سخن از بندگی و دینداری زده می‌شود به گوش بعضی‌ها که فکر و ذکرشان دنیایشان شده آنچنان سنگین می‌آید که به چشم تمسخر به موضوع نگاه می‌کنند و تصوّر می‌کنند که همه هم مثل آنان باید خدا را فراموش کنند و برای پول بیشتر به جزع فزع بیفتند.

سرسپردن و راضی شدن به تقدیر و مصلحت پروردگار متعال بعد از سعی و تلاش و انجام وظیفه بهترین و آرامش‌بخش‌ترین اتفاقی است که می‌تواند شیرین‌ترین لحظات عمر ما را رقم بزند؛ امّا در مقابل فرار از مدیریّت زندگی با سرمایه در دست و طمع کردن به سرمایه بیشتر به بهانه‌های مختلف، وقتی باعث شود که خدا و حلال و حرامش را فراموش کنیم و با زندگی سالم و پاک خداحافظی کنیم آنگاه دیگر نه رویی از آرامش خواهیم دید و نه فرصت و حوصله‌ای برای شنیدن نصیحت نصیحت کنندگان

آیه 27 سوره مبارکه فرقان
«وَ یَوْمَ یَعَضُّ الظَّالِمُ عَلی‏ یَدَیْهِ یَقُولُ یا لَیْتَنِی اتَّخَذْتُ مَعَ الرَّسُولِ سَبیلا»
(یادکن)روزی را که ستمگر دست‌های خویش بگزد و گوید: ای کاش طریقه پیغمبر را پیش گرفته بودم