بدون شک اولین محیطی که کودک در آنجا تربیت میشود و نحوه برخورد با دیگران وحضور در اجتماع را یاد میگیرد خانواده است، وبدون شک اولین کسانی که الگوی کودک دراین امر قرار خواهند گرفت پدر ومادر است.

شادابی، خوشحالی، طراوت وشوق کودکانه هر کدام از اینها مواردی نیستند که به خودی خود وبدون علت در کودک ایجاد شوند، بلکه کودک ما فهم دارد وبه اندازه خودش، شعور وشخصیتی دارد که اگرچه هنوز نمیتواند آنرا را به زبان بیاورد واز خود دفاع کند ولی بصورت فطری و وُژدانی رفتارها وبرخوردها را میفهمد واز خود عکس العمل نشان میدهد.

یکی از این برخوردها رعایت عدل وانصاف در برخورد با کودک است؛ مخصوصاً وقتی در بین کودکان دیگر ویا برارد وخواهران خودش باشد.

به این نکته باید توجه کرد که کودکان در دنیای خودشان به مسائلی اهمیت میدهند که شاید این مسائل برای ما "پیش پا افتاده و ریز"باشد، پس طبیعتاً در رعایت عدل وانصاف هم ما باید کاملاً دقیق عمل کنیم ونگذاریم فرزندمان حس کند که "به او توجه نشد ویا او را در حاشیه قرار دادند."

وقتی این نکته را رعایت کردیم بدون استثناء خنده ها وشادابی کودکانه را در چهره فرزندانمان خواهیم دید و در چنین محیطى است که کودکان دُرست پرورش مى‏یابند و نیروهاى درونى خویش را به فعلیت و تحقق مى‏رسانند و از پدر و مادر، عملًا درس عدل و مساوات مى‏گیرند₍₁₎ بطوری که دیگررعایت نکردن عدالت وانصاف در سنین بالاتر برای آنها یک کار بعید،عجیب وزشت به نظر خواهد رسید چرا که از طرفی تربیت درست والدین واز طرفی فطرت سالم وپاک آنها مؤید قبح این کار زشت وغیر انسانی خواهد بود

پاورقی

1-تربیت، ص: 187، نویسنده: امینى، ابراهیم‏، ناشر: بوستان کتاب انتشارات دفتر تبلیغات اسلامى حوزه علمیه‏