امام صادق_{(علیه السلام)}
«مَنْ‏ أَتَاهُ‏ أَخُوهُ‏ الْمُسْلِمُ‏ فَأَکْرَمَهُ فَإِنَّمَا أَکْرَمَ اللَّهَ عَزَّوَجَلَّ»₍₁₎
«کسی که برادر مسلمانش نزدش آید و وی را گرامیش دارد، در حقیقت خدای متعال را گرامی داشته است»
جدای از اخلاق ورفتار اجتماعی و جدای از ادب واحترامی که هر کدام از ما در روابط روزانه خود در برخورد با دیگران باید رعایت کنیم، اگر کمی دقت کنیم میبینیم در این برخوردها ودر این روابط درواقع ما هر کسی را با توجه به یک ویژگی وبا توجه به خصوصیتی که از او میشناسیم تکریم میکنیم.
مثلاً بعضی ها را به خاطر ثروتشان تکریم میکنیم وبعضی را به خاطر مقام یا پستی که در اداره یا سازمانی دارند تکریم میکنیم و....
ولی در این شلوغی های اجتماعی وروابط ها و احترام هایی که به خاطر منافع خودمان به دیگران میگذاریم، اگر کسی را تنها به خاطر مؤمن بودنش تحویل بگیریم وتنها به خاطر روحیات و خلقیات ایمانی او وی را مورد تکریم قرار دهیم در واقع خداوند را تحویل گرفته ایم وخداوند را تکریم کرده ایم، چرا که نیّت ما در این تکریم واحترام شخص مؤمن، نه خود آن شخص بلکه آن روح ایمان و اخلاق الهی او بوده که او را به خداوند عالم مرتبط کرده است.
پس وقتی ما در تکریم واحترام اشخاص بدون توجه به عناوین وجایگاه اجتماعی آنها، تنها آن روح ایمانی واخلاق الهی را مورد توجه قرار بدهیم طبق بیان حدیث شریف در حقیقت خدای متعال را گرامی داشته ایم.

پاورقی
1-الکافی (ط - الإسلامیة)، ج‏2، ص: 206