ازرسول اکرم_{(صلی الله علیه وآله)}
«مَنْ‏ أَحْزَنَ‏ مُؤْمِناً ثُمَّ أَعْطَاهُ الدُّنْیَا لَمْ یَکُنْ ذَلِکَ کَفَّارَتَهُ وَ لَمْ یُؤْجَرْ عَلَیْه‏»₍₁₎
«هر کس مؤمنی را اندوهگین کند سپس کل دنیا را به او بدهد، جبران اشتباهش نمیباشد و پاداشی بر کارش نمیبیند»
ارزش مؤمن در واقع به ارزش قلبی است که در سینه آن مؤمن وجود دارد، به ارزش قلبی است که در آن قلب شوق وشور خدا و ولایت وجود دارد.
وقتی از ارزش و بهای مؤمن حرف به میان می آید در واقع ملاک و معیار این بهاء واین ارزش گذاری بر محور همان نور ایمان و همان نور ولایتی است که در سینه یک مؤمن در جریان است.
بدون شک اگر کسی به ناحق و از روی عناد و لجبازی کاری کند که قلب مؤمنی آزرده خاطر شود و بشکند پس بدون شک اینچنین قلبی را نمی توان با آنچیزی که ارزش و اهمیتش پایین تر و سخیف تر است بدست آورد و بدون شک دنیا وآنچه که در دنیا است از نظر شأن ومنزلت خیلی پایین تر وکم ارزش تر از آن مقام ومنزلت واز آن هدف وآرمانی است که در قلب مؤمن در جریان است ومؤمن برای رسیدن به آنها نفس میکشد وزنده است.

پاورقی
1-مستدرک الوسائل و مستنبط المسائل، ج9، ص99