سیر در عالم معنویت همانند حرکت در خیابانها و بیانها نیست ، حرکت در متن جان است . باید دانست در تمامی کارها برای موفقیت، نیازمند آموزش و تربیت شدن زیر نظر مربی کامل هستیم تا جایی که فرموده اند :

هر که جست حرفه ای بی اوستا              بشد ریش خند به شهر و روستا

سیر در عالم معنی نیز از این امر مستثنی نیست.

برای موفقیت در عالم معنوییت نیازمند استاد و راهبر هستیم ، اما آن رهبر کیست ؟

اصلی ترین مربی انسانیت برای وصول به مراتب بالای معنوی انسان معصوم کامل است . شاید برخی بگویند چگونه امکان دارد انسانهایی که در قید و بند زمان و مکان هستند بتوانند تربیت معنوی و روحانی انسان را به دست بگیرند ، درحالی که ظرافت و سختی های این تربیت از تربیت ظاهری سخت تر و پیچیده تر است !

در جواب باید گفت وقتی انسان از عالم خاک و تعلقات عالم طبیعت بالا آمده و جان خویش را خدایی کرد ، وجودش فوق زمان و مکان می شود و در همه زمان ها و مکان ها می بارد، به عبارتی دیگر او موجودی فرا زمانی می گردد و جریان اراده و قدرت او محدود به زمان و مکان خاصی نخواهد بودبه همین دلیل امیر المؤمنین علی علیه السلام فرمود :

«إِنَّهُ یَمُوتُ مَنْ‏ یَمُوتُ‏ مِنَّا وَ لَیْسَ بِمَیِّتٍ »[1]  همانا می میرد کسی که از ما می میرد درحالی که مرده نیست!

یعنی افاضه انسان کامل از عالم قطع نمی شود و حتی بعد از رحلت ظاهری نیز بر این عالم می بارد ،گذر زمان او را کهنه نکرده و در محدوده زمان و مکان قرار نمی گیرد به همین دلیل فیضش همیشه جاری خواهد بود .

فیض اهل بیت عصمت و طهارت علیهم السلام که یگانه مربیان قافله بشری به سوی لقاء الله هستند دائمی است .

این جاست که امیر المؤمنین علی علیه السلام  فرمود :

«أَنَا أُؤَدِّبُ الْمُؤْمِنِینَ وَ أُوَرِّثُ الْأَدَبَ الْمُکَرَّمِین‏َ»[2]من مؤمنان را تربیت میکنم و مردمان گرامى را ادب ارث میدهم.

این فرمایش حضرت امیرالمؤمنین علیه السلام  مختص زمان حضور در جسم مادیشان نیست بلکه همین الآن نیز حضرت مومنین را تربیت می کنند و به انسانهایی که قابلیت دارند کرامت های اخلاقی را به ارث می دهند .

البته همانگونه که در عالم ماده برای این که وارث بتواند از مورث ارث ببرد باید رابطه و سنخیتی با او داشته باشد ،در عالم معونیت نیز انسان باید نسبتی با مورث داشته باشد تا بتواند از او ارث ببرد ، لذا اگر با امیر المؤمنین علی علیه السلام نسبتی ایجاد کردیم همین الآن می توانیم کرامات اخلاقی ایشان را به ارث ببریم و همانند ایشان دریای بی کران علم و معرفت الهی شویم .

از آیت الله مرعشی نجفی نقل شده که فرمودند:

شبی در عالم رویاء حضرت امیرالمؤمنین علیه السلام را دیدم ، حضرت جام آبی در دست داشتند و به من اشاره کردند به سوی من بیا! من مبهوت مانده بودم و قدرت جلو رفتن را نداشتم و به حضرت نگام می کردم ، حضرت چند بار کلامشان را تکرار کردند ولی من باز جلو نرفتم تا آن که خود حضرت نزدیک من آمدند و با جامی که در دستشان بود من را سیراب کردند. بعد از آن عنایات بسیاری به من شد و تا کنون هر توفیقی که بدست آورده ام از آن جام عنایت حضرت دارم . [3]

این ماجرا و بیانات مطرح شده  نشان از جریان فیض دائمی اهل بیت علیهم السلام در عالم دارد  ومی فهماند که ایشان مربیان شبانه روزی انسان در مدرسه معنویت هستند .

پس باید بر سر کلاس درس ایشان حاضر شویم !

جای دیگر خبری نیست که نیست !

────────────────────────────

[1]  (أعلام الدین فی صفات المؤمنین، ص: 128)

[2]  (بشارة المصطفى لشیعة المرتضى (ط - القدیمة)، النص، ص: 25)

[3]  (به نقل از راقم سطور از آیت الله صمدی آملی)