انبیاء و اولیاء الهی نه تنها با کلام و برنامه های عملی خویش بشر را برای تفسیر حیات انسانی یاری می کنند بلکه زندگی ایشان نیز حیات حقیقی انسان را تفسیر کرده و می فهماند که روح و سرّ آن چیست.
اگر آنها نبودند، نمیدانستیم که سرّ حیات انسان چیست و انسان را در حد حیوان تنزل داده و همان توقعی که از حیات حیوانی داشتیم، از بشر نیز همان را
رسول اکرم (صلی الله علیه وآله)
«انّ لکلّ حقّ حقیقة، و ما بلغ عبد حقیقة الاخلاص حتّی لا یحبّ ان یحمد علی شیء من عمل اللَّه»(1)
«هرچیز حقّی، باطن و حقیقتی دارد، هرگز بندهای به باطن و حقیقت اخلاص نمیرسد مگر آنکه دوست نداشته باشد در برابر عملی که برای خدا انجام داده او راستایش کنند»
