ایمان و اعتقاد به وجود خداوند قدرتمند و حکیمی که تمام شئون وجودی ما از نوک انگشتانمان تا فرق سرمان از نفس‌ها و دم و‌ بازدم‌هایی که بدون توجّه و شمارش می‌زنیم تا تپش‌های قلبی که در خواب و بیداری در جریان است و ما هیچ دخالت و شناختی در  کارش نداریم، اتفاقی است که باید برای ما و در قلب ما ایجاد شود تا مقداری از مزه آرامش واقعی بهره‌مند شویم.

انسانی که از نگرانی‌هایش به جای ایمان، توکّل و توسّل با فکر و خیال پذیرایی می‌کند و آن‌ها را در ذهنش پرورش می‌دهد باید منتظر باشد تا با انواع و اقسام مریضی‌های جسمی و روانی دست و پنجه نرم کند، چرا که ذهن و بدن انسان توان تحمّل خیالات بیهوده و نگران‌کننده و تفکّراتی که به عمل منجر نمی‌شوند را ندارد و با انباشته شدن اینگونه توهمّات در ذهن، روان انسان رو به سوی فرسودگی می‌رود.

فکر و خیال و ترس از فقر و یا از دست دادن فرصت‌های مالی و یا شغلی اتفافی هستند که باید با برنامه و عاقلانه با آن‌ها مواجه شد و با تدبیر و برنامه مسأله را حل کرد که اگر اینچنین شود بیشترین عنایت‌ها و نگاه‌های پرودگار به انسان در قالب همین تفکرّات و تدبیرهاست که برای او مقدّر می‌شوند.

امّا اگر انسان علارقم اینکه برنامه ریخت و تدبیر لازم را انجام داد ولی باز نگران بود و نگرانی‌اش عاقلانه هم نبود، نشان از ضعف ایمان و شناختش نسبت به پروردگارش دارد و باید متوجّه باشد که آنچه خداوند برای او مقّدر کرده است دیر یا زود به او خواهد رسید و بعد از اینکه انسان وظیفه خودش را انجام دهد، نگرانی و یا فکر و خیال بیهوده برای او رزق‌آفرین نخواهد بود.

امیرالمؤمنین علی(علیه‌السلام)
مَنْ وَثِقَ بِأَنَّ مَا قُدِّرَ لَهُ لَنْ یَفُوتَهُ اِسْتَرَاحَ قَلْبُهُ
هر که اعتماد داشته باشد باینکه هر چه برایش مقدّر شده است از وی فوت نمی‌شود دلش آسوده می‌گردد.
غرر الحکم و درر الکلم, جلد۱, صفحه۶۳۶

حجت الاسلام حکیمی

درست است که تدبیر و برنامه‌ریزی و خود را در معرض اسباب قرار دادن لازمه زندگی در این دنیاست، ولی گاهی اوقات آدم مؤمنانی را می‌بیند که بدون برنامه‌ریزی و بدون اینکه خود را در معرض اسباب و واسطه‌های روزی قرار بدهند، تنها با انجام وظیفه و توکّل به درگاه خداوند، دنیا به طرف آن‌ها حرکت می‌کند و اسباب و واسطه‌های روزی بدون حساب و کتابی جلوی پایشان قرار می‌گیرد

«وَاللَّهُ یَرْزُقُ مَنْ یَشَاءُ به غیرِ حِسَابٍ»₍₁₎
«إِنَّ اللَّهَ یَرْزُقُ مَنْ یَشَاءُ به غیرِ حِسَابٍ»₍₂₎
«وَاللَّهُ یَرْزُقُ مَنْ یَشَاءُ به غیرِ حِسَابٍ»₍₃₎
«تا خدا آنان را بر [پایه] نیکوترین عملی که انجام داده‌اند پاداش دهد ، و از فضلش برای آنان بیفزاید ، خدا به هر که بخواهد بی‌حساب روزی می‌دهد»

پاورقی
1-بقره/212
2-آل عمران/37
3-نور/38

یکی از چیزهایی که عامل کم شدن #رزق و روزی یک #خانواده است گناه است.
#گناه در همه اشکال و قالب هایی که صورت می گیرد می تواند بر کاسته شدن رزق و روزی، اثر گذار باشد. در حدیثی از امام باقر علیه السلام آمده :« إنّ العَبدَ لَیُذنِبُ الذَّنبَ فَیُزوی‏ عنهُ الرِّزق»(1) یعنی: بنده گناهی می کند و با این گناه از رزقش محروم می شود. پس زن و مرد برای اینکه رزق و روزی را در خانه حفظ کنند باید علاوه بر کسب حلال، از گناه هم جلوگیری کنند تا مبادا آنچه خداوند برای آنها قرار داده را از خود دور کنند.
(1): الکافی: 2/ 270
#همسرداری