امام صادق_{(علیه‌السلام)}

«أُنْظُرْ ما بَلَغَ بِهِ عَلِیٌّ علیه‌السلام عِنْدَ رَسُولِ اللّه‌ِ_{(صلی‌الله‌علیه‌و‌آله)} مالَزِمَهُ فَاِنَّ عَلِیا_{(علیه‌السلام)} إِنَما بَلَغَ ما بَلَغَ بِهِ عِنْدَ رَسُولِ اللّه‌ِ_{(صلی‌الله‌علیه‌و‌آله)} بِصِدْقِ الْحَدیثِ وَ اَداءِ الاْءَمانَةِ»₍₁₎
«بنگر به آن چه علی_{(علیه‌السلام)} به سبب آن بدان مقام و درجه عالی نزد پیامبر_{(صلی‌الله‌علیه‌و‌آله)} رسید پس تو هم مــراقــب آن بــاش زیرا که علی_{(علیه‌السلام)} آن مقام و منزلت را از نظر پیامبر به سبب صداقت و اداء امــانت به دســت آورد.»

امیرالمؤمنین علی_{(علیه‌السلام)} اهل عبادت بود و آن هم نه عبادتی معمولی همانند عبادت ما

امام سجاد_{(علیه‌السلام)} در کتابی که عبادت‌های حضرت علی علیه‌السلام را ثبت کرده بود، نگاه کرد. پس آن را بر زمین نهاد و فرمود: «کیست که قدرت داشته باشد مانند علی‏ی ابن ابی‏‌ طالب علیه‌‏السلام عبادت کند؟₍₂₎

ایشان اهل ریاضت هم بودند و نه ریاضت‌هایی که امثال ما توان تحّمل آن را داشته باشیم.

امیرالمؤمنین‌علی_{(علیه‌آلسلام)}
«وَایْمُ اللَّهِ یَمِیناً -أَسْتَثْنِی فِیهَا بِمَشِیئَةِ اللَّهِ- لَأَرُوضَنَّ نَفْسِی رِیَاضَةً تَهِشُّ مَعَهَا إِلَی الْقُرْصِ إِذَا قَدَرْتُ عَلَیْهِ مَطْعُوماً وَ تَقْنَعُ بِالْمِلْحِ مَأْدُوماً»₍₃₎
«و سوگند به خدا بر عهده خود می گیرم، جز آن که او نخواهد که در آن ناگزیرم. نفس خود را چنان تربیت کنم که اگر گرده نانی برای خوردن یافتم شاد شود، و از نانخورش به نمک خرسند گردد»

ولی با این اوصاف طبق بیان امام صادق_{(علیه‌السلام)} هیچ کدام از این اعمال ملاک رسیدن بدان مقام و منزلت نبود و پروردگار تنها به جهت صداقت و امانت‌داری حضرت ایشان را به چنین مقام و منزلتی نزد رسول اکرم_{(صلی‌اللّه‌علیه‌و‌اله)} رساندند.

واقعیت امر هم چنین است چرا که بعد از انجام واجبات دینی و ترک محرمّات الهی، بحث صداقت و راستی از مهمترین بحث‌هاست و ما هر قدر هم که از ثواب نماز شب بگوییم، هر قدر هم که از ارزش قرائت قرآن بگوییم، هر قدر هم که از اهمیّت انجام مستحبّات بگوییم، اگر از ارزش صداقت و راستی نگوییم، هیچ نگفتیم، چون وقتی صداقت و راستی را از انسان بگیریم، جز نفاق و تزویر چیز دیگری نخواهد ماند.

پاورقی
1-کلینی، ترجمه اصول کافی، 3/163
2-بحارالأنوار، ج 41، ص 17
3-قسمتی از نامه 45 نهج‌البلاغه