بدون شک این باور کردنی نیست که کسی ادعا کند

"پدر ومادری را میشناسد که فرزندان خود را دوست ندارند."

زیرادوست داشتن فرزند، امرى غریزى است‏.₍₁₎

محبتِ اولاد در دل پدر مادر یک مسأله ای است که در خلقت انسان وجود دارد واگر کسی پدر شد ویا مادر شد امکان ندارد در دلش نسبت به فرزندش محبت وصمیمیتی ایجاد نشود، چرا که لازمه پدر بودن ولازمه مادر بودن همین محبت است.

اصلاً همین محبت پدرانه ومادرانه است که این توان را به انسان میدهد تا بتواند کودکش را با آن همه مشکلات وگریه ها تحمل کند.

ولی نکته‌ای که وجود دارد این است که

"محبت والدین به فرزند یک محبت قلبی است که به والدین قدرت تحمل ورسیدگی به مشکلات ونیازهای فرزندشان را میدهد؛ امّا اگر این محبت قلبی ابراز نشود وبه ظهور نرسد وتنها در قلب والدین باقی بماند بطوری که فرزند نتواند این محبت را در نگاه، رفتار وحرفهای والدین لمس کند بدون شک فرزندمان را با بحرانهای بزرگی در سنین مختلف زندگیش روبرو خواهد کرد"

درکتاب بحار الاانوار در مورد خلق وخوی پیامبراکرم(صلی الله علیه واله)نقل شده که

« وکان النبیّ صلى الله علیه و آله و سلم إذا أصبح مَسَحَ على رؤوس ولده وولد ولدِهِ»₍₂₎

«رسول اکرم(صلی الله علیه وآله) به هنگام بامداد دست نوازش به سر فرزندان و فرزندزادگانش مى‏کشید»

پاورقی

1-تربیت، ص: 100، نویسنده: امینى، ابراهیم‏

2-بحارالأنوار، ج 101، ص 99، باب فضل الأولاد