راه وصول به لقاء الله هدف اصلی خلقت آدمیان است؛ به همین منظور خدای متعال تمام عالم هستی را به این دلیل برپا نمود تا درنهایت انسان در آن به ثمر نشسته و از بوستان وجود او خلیفۀ الله به بار آید .

اما نباید پنداشت که تحقق این امر کار آسان و ساده ای است . بسیاری از آرزو مندان وصال خدای متعال که در سر آرزوی لقاء حضرت دوست را می پرورانند خیال می کنند که به تنهایی و بر اساس اراده و میل خود می توانند این مسیر پر پیچ و خم و خطرناک را سیر نموده و به مقصد برسند ،به همین دلیل از رجوع به متخصصین و افرادی که در این مسیر گام نهاده اند غفلت می ورزند تا جایی که شیاطین و حبّ امیال نفسانی خود را با لباس تعقل و نیک اندیشی بر آنان عرضه نموده و به جای این که به سوی لقاء الله سیرشان دهند در وادی ضلالت اسیرشان کرده و هلاکشان می کنند .

 امام صادق علیه السلام  فرمود :

«مَنْ لَمْ یَکُنْ لَهُ وَاعِظٌ مِنْ قَلْبِهِ وَ زَاجِرٌ مِنْ نَفْسِهِ وَ لَمْ یَکُنْ لَهُ قَرِینٌ مُرْشِدٌ اسْتَمْکَنَ عَدُوُّهُ مِنْ عُنُقِهِ.» [1]

کسى که واعظى از قلبش، و باز دارنده ای از نفسش نداشته باشد و همراه هدایت‏ کننده ای براى او نباشد دشمنش بر گردنش سوار مى‏ شود.

این حقیقتی است که فرموده اند :

 «هَلَکَ مَنْ لَیْسَ لَهُ حَکِیمٌ یُرْشِدُهُ» [2] قطعا کسی که فرد حکیمی او را ارشاد نکند هلاک خواهد شد . 

اما چه سود که بسیاری از افراد بشر پس از عمری حرکت در وادی خیال پوچ وقتی به خود می آیند که راه دو روزه را صد سال پیموده اند اما به مقصد نرسیده اند .

 هـر کـه در ره،بـی قـلاوزی رود          هـر دو روزه راه صـد سـاله شـود

هـر که تازد سـوی کعبه بی دلیل          همچو این سرگشتگان گردد ذلیل

هـر کـه گیرد پیشه ‌ای بی ‌اوستا          ریـش‌خنـدی شد بشـهر و روستا

[3]

────────────────────────────

[1] (وسائل الشیعة، ج‏15، ص: 162، من لا یحضره الفقیه، ج‏4، ص:402 ، الأمالی( للصدوق)، النص، ص:441)

[2] (کشف الغمة فی معرفة الأئمة (ط - القدیمة)، ج‏2، ص: 113،بحار الأنوار (ط - بیروت)، ج‏75، ص: 159)

[3]  مثنوی معنوی - دفتر سوم - بخش 17