خدای متعال عالم را برای به ثمر نشستن نهال وجود انسان خلق نمود و هدف اصلی خلقت انسان را نیز خدا نما شدن قرار داد ، یعنی این که انسان بتواند به مقام خلیفۀ اللهی برسد و به این منظور انبیاء و اوصیاء را به سوی بندگان فرستاد و کتاب های آسمانی بر آنان نازل نمود تا برنامه ای برای عروج ملکوتی انسانها به سوی عالم لقاء الله باشد .

راه وصول به لقاء الله هدف اصلی خلقت آدمیان است؛ به همین منظور خدای متعال تمام عالم هستی را به این دلیل برپا نمود تا درنهایت انسان در آن به ثمر نشسته و از بوستان وجود او خلیفۀ الله به بار آید .

اما نباید پنداشت که تحقق این امر کار آسان و ساده ای است . بسیاری از آرزو مندان وصال خدای متعال که در سر آرزوی لقاء حضرت دوست را می پرورانند خیال می کنند که به تنهایی و بر اساس اراده و میل خود می توانند این مسیر پر پیچ و خم و خطرناک را سیر نموده و به مقصد برسند ،به همین دلیل از 

1- خودشناسی
2-توبه
3-انجام واجبات وترک محرمات
4-تفکر
5-ذکر(عام)
6-نظم درامور
7-برنامه خودسازی(مشارطه-مراقبه-محاسبه)
8-توسل به معصومین
9-شناخت اجمالی ومراحل ومشکلاتی که وجود دارد
10-مشورت وهمراهی با عالم ربانی در تمامی مسیر

همه ما دوست داریم که زود به خواسته هایمان برسیم ، به حاجت هایمان برسیم بخصوص در مسایل معنوی و مربوط به خودسازی. این روحیه عجول بودن که در انسان وجود دارد غیر قابل انکار است.
«خُلِقَ الْإِنْسانُ مِنْ عَجَل»(1)
آدمی در خلقت و طبیعت بسیار شتابکار است(2)

این ضرب المثل یکی از معروفترین ضرب المثل هایی است که علماء آن را به کار میبرند و از «آیه 143سوره مبارکه اعراف»الهام گرفته شده
در واقع کنایه ای است برای کسانی که مباحث دینی ومعرفتی را فقط در بین کاغذ ها وسخنرانی های بزرگان دنبال میکنند