یکی از شایع ترین مشکلاتی که بین زوجین وجود دارد، خراب کردن همدیگر پیش دیگران است.

به عبارتی دیگر هر کدام از آنها برای اینکه بخواهد خودش را اثبات کند شروع می کند مکشلات همسرش را برای دیگران می گوید.

فاش کردن مشکلات همسرمان برای دیگران به راحتی می تواند مقدمه ای برای ورود زندگی به بحران هایی جدی باشد.

تو این دور و زمونه بعضی ها عادت کردن درد و مرض هاشون را با قرص و شربت درمان کنند!
حتی دردهای خانوادگی!
خانومه دائم دنبال رمّاله که یک وردی بخونه و یک مشت ذغال بده برای پر کردن حلقوم شوهر ، تا شاید رام بشه!و آقا هم دائم به همه میگه زنم قاطی کرده چه کنم؟!
نمی دونم این افراد چرا وقتی شکمشون خالی می شه یاد این کارها نمی اُفتن و همه به دنبال غذا می گردن!
همون طور که رفع گرسنگی قانون داره، زندگی زناشویی هم قانون داره؛ اگر دیدی رابطه زناشویی با همسرت به هم خورده، بدون که قانون زندگی را خوب رعایت نکردی!
رسول اکرم ص برای درمان همین دردها فرمود:
« حق مرد بر زن ، این است که در خانه اش بنشیند و به او اظهار عشق و محبّت کند و دلسوز او باشد » _[1]
اگر این قانون رعایت بشه نه دردی می مونه و نه نیاز به دوایی!
─────────
[1] «لِلرَّجُلِ عَلَی المَرأَهِ أن تَلزَمَ بَیتَهُ ، وتَوَدَّدَهُ وتُحِبَّهُ وتُشفِقَهُ»مستدرک الوسائل : ج 14 ص 244 ح 16604

با همسرمان کم صحبت کردن باعث می شود خیلی از مسائلی که به ذهنمان می رسد در حد ظن و گمان باقی بماند و همین انباشته شدن سوالات وایرادهای مختلفی که به همسرمان درذهنمان داریم به مرورزمان مقدمه ای می شود برای شروع مشکلات جدی تر و ناراحت کننده تر.

خوب حرف زدن و دوست بودن با همسرمان را باید یاد بگیریم.

درست است که در لحظه عصبانی شدن انسان چیز زیادی نمی فهمد وهر چه به دهنش برسد می گوید، ولی بدتر از آن عذر خواهی نکردن به خاطر حرف های گفته شده است.

حرف های ما در عصبانیت هر چند که دست خودمان نبود ولی به شدّت بر روی روابط ما مخصوصاً با همسرمان تاثیر خواهد گذاشت.

باید قبول کنیم که بعضی از مشکلاتی که در زندگی گریبانگیر ما می شود مستقیماً متوجه خود ماست و این ما هستیم که برای خودمان مشکل درست می کنیم.

تنبلی و سراغ فعالیت و کار نرفتن به هر بهانه و دلیل منطقی و غیر منطقی هم که شده مشکل آفرین است و هر چه زودتر باید با این روحیه مبارزه کرد.