انسان هر وقت غافل شد، هر وقت حواس پرت شد، هر وقت سرش را انداخت پایین وبدون اینکه فکر کند شروع کرد به زندگی کردن وجلو رفتن، کار دست خودش داد، وخود را در مشکلاتی و مصیبت هایی انداخت که محصولی جزء پشیمانی نداشت
مثلاً به عنوان نمونه میتوان از کسانی یاد کرد که قدر پول وسرمایه خود را نمیدانند، واین پول وسرمایه را در خریدها و موقعیت های مختلف با چشمانی بسته و به بیهودگی وبدون برنامه خرج میکنند، ودر مواقعی که نیاز دارند ونیاز آنها هم جدی وضروری است به مشکل بر میخورند؛ وحتی اگر هم آنقدرثروتمند باشند که هیچ وقت هم به مشکل بر نخورند باز باید نسبت به پولهایی که بدون برنامه واز روی خوش گذرانی خرج کرده اند پاسخگو باشند.
چرا که پول وسرمایه یک نعمت است وباید در راستای اهداف ضروری زندگی و با اولویت بندی نیازهای زندگی خرج شود.
امام صادق(علیه السلام)
«لَیْسَ فِیمَا أَصْلَحَ الْبَدَنَ إِسْرَاف ... إِنَّمَا الْإِسْرَافُ فِیمَا أَفْسَدَ الْمَالَ وَ أَضَرَّ بِالْبَدَن‏»(1)
در آنچه بدن را سالم نگه می‏ دارد اسراف نیست ... بلکه اسراف در چیزهایی است که مال را از بین ببرد و به بدن صدمه بزند.

-------------------------------
پاورقی
1-کافی(ط-الاسلامیه) ج 4 ، ص 54 ، ح نویسنده: کلینی، محمد بن یعقوب‏ ناشر: دار الکتب الإسلامیةمکان چاپ: تهران‏سال چاپ: 1407 ق‏
2-مطالعه بیشتر در مورد اسراف
www.maarefquran.org/