کمتر کسی میتواند ادعا کند که وقتی عصبانی میشود وهر حرفی از دهانش بیرون آمد میزند ویا هر کاری توانست میکند بعد از اینکه آرام میشود از کارهایی که کرده راضی است.
یک دقیقه است، یک لحظه است که آدم از کوره در میرود و به هر وسوسه ای که به ذهنش می آید جواب مثبت میدهد وبدون اینکه فکر کند، بدون اینکه تفکراتش را ارزیابی کند هر حرفی، تهمتی، نسبتی که به ذهنش میرسد به طرف مقابل میزند.
بعد که به خودش می آید میبیند که چه اشتباهی کرده وچه "چیزی" که نخورده!

غضب از شعله های شیطانی است
عاقبت موجب پشیمانی است₍₁₎

ولی اگر همان یک لحظه خودش را کنترل کند و جلوی خشم وغضبش را بگیرد وهیچ چیز نگوید؛ اصلاً "بلند شود برود بیرون چند دقیقه پیاده روی کند وهوا بخورد تا آرام شود وبیشتر وبهتر بتواند مسائلی که به ذهنش می آید را ارزیابی کند تا بتواند حساب شده وبا برنامه برخورد کند"؛ در این هنگام بدون شک وبی برو برگرد بهترین کار را کرده  و پسندیده ترین عمل را انجام داده.

با این توضیح شاید بهتر بتوانیم منظور امیرالمؤمنین علی(علیه السلام) را وقتی که میفرمایند:
« تجرع الغیظ فإنی لم أر جرعة أحلی منها عاقبة و لا ألذ مغبة»₍₂₎
«جرعه خشم خود را فرو خور که من جرعه ای ندیدم که عاقبتش از آن شیرین تر ولذیذ تر باشد»
را متوجه شویم.

به تلخی چو زهر است خشم از گزند
 ولیکن چو خوردیش، نوش است و قند₍₃₎

پاورقی
1-زیبا ترین تک بیتها-امیرملک محمودی،ص123
2-تحف العقول، النص، ص: 82
3-گنجینه معارف- محمد رحمتی شهرضا،ج1،ص658

4-مطالعه بیشتر در مورد خشم وبردباری